είναι γεγονός ότι δεν αισθάνομαι άνετα.
ίσως και να είναι η πρώτη φορά που έρχομαι εδώ,
με τέτοια ψυχολογία.
είναι πάρα πολύ σημαντική αυτή η ημέρα που μόλις ξημέρωσε,
είναι μεγάλη επέτειος.
σήμερα κλείνουν 20 χρόνια από την ημέρα που έφυγε από την ζωή ο bill hicks.
θα ξεπεράσω γρήγορα, και άμεσα,
τα όποια στερεότυπα έχουμε στο μυαλό μας (tool-bill hicks κτλ),
και θα ήθελα να δούμε την μεγάλη εικόνα μαζί,
να μην κοιτάξουμε το δέντρο, αλλά να δούμε το δάσος.
προφανώς δεν αισθάνομαι πως είμαι ο κατάλληλος άνθρωπος,
από θέματα γνώσεων γενικότερα,
αλλά κάτι με πιάνει όταν τον ακούω να μιλάει,
κάτι με κάνει να ξεφεύγω, όταν τον βλέπω.
προφανώς η πρώτη επαφή ήταν στο inlay cover του aenema,
αυτό δείχνει πόσο μεγάλο ένα συγκρότημα μπορεί να είναι,
αλλά από εκεί και πέρα, αισθάνομαι σαν και αυτούς,
δεν υπάρχει κάτι να διαφοροποιεί την στάση μου απέναντι του,
είμαστε όλο ακροατές.
είναι αστείο (ναι βλέπω τι γράφω),
να παρακολουθείς έναν stand up comedian,
να γελάς με αυτά που λέει,
αλλά μόλις περνάνε 2-3 δευτερόλεπτα,
να παγώνει το χαμόγελο στα χείλη σου,
αφού τότε καταλαβαίνεις τι ακριβώς θέλει να πει.
το χιούμορ είναι απλά ένα καμουφλάζ, ένα σεντόνι,
που κρύβει την αλήθεια,
μόνο και μόνο για να μην στην δώσει στο πιάτο,
και φοβηθείς,
και σε αποτραβήξει..
είναι πανέξυπνο αυτό που κάνει,
πρέπει να το ομολογήσω,
και ήταν ο πρώτος που παρακολούθησα να το κάνει με αυτόν τον τρόπο.
ίσως για αυτό τον ξεχωρίζω,
ίσως για αυτό ακόμα και σήμερα κρέμομαι από αυτά που είπε τότε,
τουλάχιστον 20 χρόνια πριν.
ναι, ισχύει και εδώ ότι ακόμα και σήμερα τα λόγια του είναι up to date,
ακόμα και σήμερα θα μπορούσε να λέει ακριβώς τα ίδια,
καθώς οι καταστάσεις δεν έχουν αλλάξει, μόνο τα πρόσωπα και το μέσο.
αν έκανε ένα νούμερο σήμερα,
προφανώς θα είχε καινούριες λέξεις,
όπως twitter-internet-blog-9/11-lateralus-y2k,
αλλά όταν τα έγραφε αυτά, δεν υπήρχε κάτι ανάλογο,
όπως δεν γνώριζαν την ύπαρξη των δεινοσαύρων όταν έγραφαν την βίβλο...
(off the record, έχω απορία,
τι χαμό θα έκανε για την 11η σεπτεμβρίου...)
αγαπημένη του λέξη η εξέλιξη,
την ανέφερε αρκετά συχνά νομίζω,
βάσιζε πολλά σε αυτήν.
δεν δοκιμάζω ούτε για πλάκα να κάνω κάτι σαν "λόγο" για αυτόν,
υπάρχουν άνθρωποι καταλληλότεροι για αυτό,
εδώ μιλάω καθαρά προσωπικά.
ένα από τα πιο σημαντικά πράγματα που αναγνώρισα,
είναι ο τρόπος του, όλο αυτό που βγάζει.
δεν έρχεται να σε πει ότι βρήκε την αλήθεια,
έρχεται, σε παίρνει από το χέρι, και σε λέει ότι θα την βρείτε μαζί.
δεν σε κρίνει που τόσο καιρό δεν το έκανες,
δεν σου λέει πως είναι αργά,
απλά δεν θέλει να αφήσεις ακόμα ένα λεπτό χαμένο από την ζωή σου.
ίσως την έχω αναφέρει ξανά αυτήν την ιστορία,
δεν θα κάτσω να ψάξω τωρα-και δεν έχει σημασία.
πριν από καιρό είχε έρθει ένας παλιός αλλά καλός συμμαθητής, από την δουλειά,
και πάνω στην συζήτηση, μιλούσαμε για μουσική και σειρές,
παραδέχτηκε τα x-files, και το όλο θέμα που πραγματεύονταν,
και ότι πλέον κατάλαβε γιατί την έβλεπα φανατικά στο γυμνάσιο.
προφανώς και δεν ήμουν ο μόνος,
αν και μικρός, είχα αυτήν την απορία για όλα αυτά,
και ευτυχώς υπήρχαν οι κατάλληλοι άνθρωποι να με δείξουν τον δρόμο,
ευτυχώς είχα καταφέρει να απομονώσω τους περίεργους,
γιατί ας το παραδεχτούμε, δεν είναι και ότι καλύτερο μπορείς να κάνεις,
δεν θα βγάλεις και γκόμενα δηλαδή από τον mulder,
από τον κάθε mulder, της κάθε γενιάς.
αυτές είναι αποφάσεις ζωής όμως,
και δεν μετανιώνω για κάτι, αντιθέτως,
αισθάνομαι περήφανος, που από μικρός ήθελα κάτι ανάλογο.
ήθελα να σκέφτομαι, και αυτό περίμενα και από τα βιβλία μου,
από την μουσική μου, από την τηλεόρασή μου (χα.).
δεν είναι ο εύκολος δρόμος,
ο δημοφιλής, ο ξέγνοιαστος,
αλλά είναι αυτός που πρέπει να πάρεις.
επίτηδες δεν θα βάλω κανένα βιντεάκι,
κανένα quote (οκ οκ, έβαλα ένα),
να ψαχτείς αν δεν ξέρεις, θα σ'αρέσει.
search for yourself.
αυτό που θέλω να πω, αν θελήσω να καταλήξω,
και να μην χαθώ μέσα σε αυτά,
είναι πως τον ευχαριστώ,
γιατί μου έδειξε τόσα πολλά,
μου έμαθε άλλα τόσα,
έκανε την κωμωδία cool στα δικά μου μάτια,
με έμαθε να σκέφτομαι. μόνος.
η λέξη ευχαριστώ είναι λίγη, είναι μικρή,
αλλά δεν έχω κάτι άλλο τώρα.
ευχαριστώ.
ίσως και να είναι η πρώτη φορά που έρχομαι εδώ,
με τέτοια ψυχολογία.
είναι πάρα πολύ σημαντική αυτή η ημέρα που μόλις ξημέρωσε,
είναι μεγάλη επέτειος.
σήμερα κλείνουν 20 χρόνια από την ημέρα που έφυγε από την ζωή ο bill hicks.
θα ξεπεράσω γρήγορα, και άμεσα,
τα όποια στερεότυπα έχουμε στο μυαλό μας (tool-bill hicks κτλ),
και θα ήθελα να δούμε την μεγάλη εικόνα μαζί,
να μην κοιτάξουμε το δέντρο, αλλά να δούμε το δάσος.
προφανώς δεν αισθάνομαι πως είμαι ο κατάλληλος άνθρωπος,
από θέματα γνώσεων γενικότερα,
αλλά κάτι με πιάνει όταν τον ακούω να μιλάει,
κάτι με κάνει να ξεφεύγω, όταν τον βλέπω.
προφανώς η πρώτη επαφή ήταν στο inlay cover του aenema,
αυτό δείχνει πόσο μεγάλο ένα συγκρότημα μπορεί να είναι,
αλλά από εκεί και πέρα, αισθάνομαι σαν και αυτούς,
δεν υπάρχει κάτι να διαφοροποιεί την στάση μου απέναντι του,
είμαστε όλο ακροατές.
είναι αστείο (ναι βλέπω τι γράφω),
να παρακολουθείς έναν stand up comedian,
να γελάς με αυτά που λέει,
αλλά μόλις περνάνε 2-3 δευτερόλεπτα,
να παγώνει το χαμόγελο στα χείλη σου,
αφού τότε καταλαβαίνεις τι ακριβώς θέλει να πει.
το χιούμορ είναι απλά ένα καμουφλάζ, ένα σεντόνι,
που κρύβει την αλήθεια,
μόνο και μόνο για να μην στην δώσει στο πιάτο,
και φοβηθείς,
και σε αποτραβήξει..
είναι πανέξυπνο αυτό που κάνει,
πρέπει να το ομολογήσω,
και ήταν ο πρώτος που παρακολούθησα να το κάνει με αυτόν τον τρόπο.
ίσως για αυτό τον ξεχωρίζω,
ίσως για αυτό ακόμα και σήμερα κρέμομαι από αυτά που είπε τότε,
τουλάχιστον 20 χρόνια πριν.
ναι, ισχύει και εδώ ότι ακόμα και σήμερα τα λόγια του είναι up to date,
ακόμα και σήμερα θα μπορούσε να λέει ακριβώς τα ίδια,
καθώς οι καταστάσεις δεν έχουν αλλάξει, μόνο τα πρόσωπα και το μέσο.
αν έκανε ένα νούμερο σήμερα,
προφανώς θα είχε καινούριες λέξεις,
όπως twitter-internet-blog-9/11-lateralus-y2k,
αλλά όταν τα έγραφε αυτά, δεν υπήρχε κάτι ανάλογο,
όπως δεν γνώριζαν την ύπαρξη των δεινοσαύρων όταν έγραφαν την βίβλο...
(off the record, έχω απορία,
τι χαμό θα έκανε για την 11η σεπτεμβρίου...)
αγαπημένη του λέξη η εξέλιξη,
την ανέφερε αρκετά συχνά νομίζω,
βάσιζε πολλά σε αυτήν.
δεν δοκιμάζω ούτε για πλάκα να κάνω κάτι σαν "λόγο" για αυτόν,
υπάρχουν άνθρωποι καταλληλότεροι για αυτό,
εδώ μιλάω καθαρά προσωπικά.
ένα από τα πιο σημαντικά πράγματα που αναγνώρισα,
είναι ο τρόπος του, όλο αυτό που βγάζει.
δεν έρχεται να σε πει ότι βρήκε την αλήθεια,
έρχεται, σε παίρνει από το χέρι, και σε λέει ότι θα την βρείτε μαζί.
δεν σε κρίνει που τόσο καιρό δεν το έκανες,
δεν σου λέει πως είναι αργά,
απλά δεν θέλει να αφήσεις ακόμα ένα λεπτό χαμένο από την ζωή σου.
ίσως την έχω αναφέρει ξανά αυτήν την ιστορία,
δεν θα κάτσω να ψάξω τωρα-και δεν έχει σημασία.
πριν από καιρό είχε έρθει ένας παλιός αλλά καλός συμμαθητής, από την δουλειά,
και πάνω στην συζήτηση, μιλούσαμε για μουσική και σειρές,
παραδέχτηκε τα x-files, και το όλο θέμα που πραγματεύονταν,
και ότι πλέον κατάλαβε γιατί την έβλεπα φανατικά στο γυμνάσιο.
προφανώς και δεν ήμουν ο μόνος,
αν και μικρός, είχα αυτήν την απορία για όλα αυτά,
και ευτυχώς υπήρχαν οι κατάλληλοι άνθρωποι να με δείξουν τον δρόμο,
ευτυχώς είχα καταφέρει να απομονώσω τους περίεργους,
γιατί ας το παραδεχτούμε, δεν είναι και ότι καλύτερο μπορείς να κάνεις,
δεν θα βγάλεις και γκόμενα δηλαδή από τον mulder,
από τον κάθε mulder, της κάθε γενιάς.
αυτές είναι αποφάσεις ζωής όμως,
και δεν μετανιώνω για κάτι, αντιθέτως,
αισθάνομαι περήφανος, που από μικρός ήθελα κάτι ανάλογο.
ήθελα να σκέφτομαι, και αυτό περίμενα και από τα βιβλία μου,
από την μουσική μου, από την τηλεόρασή μου (χα.).
δεν είναι ο εύκολος δρόμος,
ο δημοφιλής, ο ξέγνοιαστος,
αλλά είναι αυτός που πρέπει να πάρεις.
επίτηδες δεν θα βάλω κανένα βιντεάκι,
κανένα quote (οκ οκ, έβαλα ένα),
να ψαχτείς αν δεν ξέρεις, θα σ'αρέσει.
search for yourself.
αυτό που θέλω να πω, αν θελήσω να καταλήξω,
και να μην χαθώ μέσα σε αυτά,
είναι πως τον ευχαριστώ,
γιατί μου έδειξε τόσα πολλά,
μου έμαθε άλλα τόσα,
έκανε την κωμωδία cool στα δικά μου μάτια,
με έμαθε να σκέφτομαι. μόνος.
η λέξη ευχαριστώ είναι λίγη, είναι μικρή,
αλλά δεν έχω κάτι άλλο τώρα.
ευχαριστώ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου