carry your cross (and i'll carry mine)

it's about time
we all get out and vote for love

δεν αλλάζω,
κάνω συνεχώς τα ίδια λάθη.
αγαπάω/ερωτεύομαι, πες το όπως θέλεις,
πέφτω/απογοητεύομαι, αλλά εδώ, συνεχίζω.

κάποιος είπε (πως η αγάπη σε ένα αστέρι κατοικεί)
πως αυτός ο δίσκος είναι ο πιο τσικρικές δίσκος της δεκαετίας,
και εγώ φοβήθηκα να το παραδεχτώ,
δεν ήθελα να το αντιμετωπίσω.
(για τον δίσκο μιλάω ακόμα)

αυτήν την φορά όμως κάτι άλλαξε,
και θα φύγω από την δική μου πεπατημένη,
δεν θα παίξω σε safe mode.

τώρα που ακόμα είναι ανοιχτή η πληγή,
τώρα που δεν μου φτάνουν οι ώρες της ημέρας,
τώρα που το βάζω στο γιουτουμπ, για να μην τερματίσω το νούμερο στο last.fm

είναι αυτό που δεν σε νοιάζει τι θα πουν οι άλλοι,
αυτό που δεν σε ενδιαφέρει τι βαθμολογία θα πάρει.

ξέρεις πως είναι αυτό που χρειάζεσαι,
αυτό που τραγουδάει το υποσυνείδητό σου (καλά το έγραψα;).

μα, τόση σιγουριά ρε φίλε;

ναι ρε "φίλε", ναι.
αν ήσουν φίλος (για παρέα διαλεχτή - υπομονή),
θα το ήξερες πριν το πω.

δεν ξέρω αν θα μπει στην λίστα,
δεν ξέρω αν θα μπει γενικότερα σε λίστες,
αλλά ξέρω ότι δεν έχει σημασία,
αλλά ξέρω ό,τι έχει σημασία τώρα.

δεν με ξενερώνουν οι σημερινοί deftones,
αντιθέτως νομίζω πως είναι στην καλύτερη φάση τους,
για ακόμη μία φορά είδαν την εξέλιξη στα μάτια,
και της έδωσαν μία φυσική έννοια, το βλέπεις μπροστά σου.

πάντα είχε αυτήν την πλευρά ο moreno,
είχε δηλώσει ξεκάθαρα στο παρελθόν πως δεν άκουγε τέτοια μουσική,
όταν πήγε στους deftones, δεν τον απασχολούσε.
(δείτε εδώ για την λίστα, είναι τουλάχιστον εντυπωσιακή)

όλο αυτό λοιπόν, ήρθε σήμερα, επίσημα,
και μας έδωσε μία στο κεφάλι.

σαν να ξεχώρισε τους deftones
από αυτό που έχει ο ίδιος σαν πλήρη ιδέα για το τι είναι η μουσική,
σαν να μην ήθελε να κάνει τους deftones δική του μπάντα.
δεν ξέρω αν θα μπορούσε βέβαια,
δεν ξέρω αν θα έπρεπε να το κάνει,
οπότε συμφωνώ με τα 2-3 side projects που έχει αυτήν την στιγμή.

πήρε αυτήν την φωνή,
που μπορεί, όσο λίγες, να σε φέρει στα άκρα,
και να σε προκαλεί να χαιδέψεις την λάθος πλευρά ενός μαχαιριού,
και σου προσέφερε, ναι εσένα, το soundtrack που ψάχνεις τα αξιομνημόνευτα βράδια,
κάτι μη-γυναικωτό, χωρίς να έχει την φράση γερμανικό θρας μέσα,
την απάντηση στην, τουλάχιστον, επίφοβη ερώτηση της κοπέλας..

"εσυ λοιπόν, τι μουσική ακούς;;"

μην γελιόμαστε,
σίγουρα θα της αρέσουν οι cure, οι depeche mode
(αν δεν της αρέσουν, δεν ξέρω τι ακριβώς κάνεις μαζί της),
οπότε θα βρεί αυτό το άκουσμα ενδιαφέρον,
και τότε θα αρχίσεις την (οικογενειακή) γαλούχηση.
θα πας σε ένα passenger μετά, σε ένα sextape (έλα, είναι και καλό topic starter),
και οι pig destroyer σας περιμένουν στην γωνία.

προφανώς αυτά δεν είναι λόγος για την εξύμνηση ενός δίσκου,
αλλά όταν κάτι είναι τόσο μεγάλο,
οι συνέπειες θα φτάσουν μέχρι εκεί,
μέχρι το συνήθως άμπαλο γυναικείο φύλο.

ερωτεύτηκα ξανά λοιπόν,
με την πρώτη ματιά, δεν χρειάστηκε δεύτερη.

και μου έκανε κλικ,
επειδή έχει σωστές αναλογίες.
έχει τα ξεσπάσματα (οκ, λίγα, αλλά έχει) που συνηθίσαμε,
έχει την μαυρίλα που αγαπήσαμε,
έχει και τον στίχο που συνδεθήκαμε.

ήρθε η ώρα να παραδεχτούμε/αποδεχτούμε το τι ακριβώς θέλουμε,
από την κοπέλα μας-(στ)ήθος,
από το φαί μας-λίπος,
από τον κολλητό μας-να μην είναι ίδια ομάδα με εμάς,
από την μουσική μας-να την τραγουδάμε χωρίς να την ακούμε.

εγώ θα το πάρω ανάποδα μήτσο, one step at a time.

(αντίο βραδινέ ύπνε)