αφού ζούμε τις καλύτερες ημέρες της ζωής μας,
λέω να βοηθήσω, και να εισάγω καινούρια ιδέα.
γυρνούσα τις προάλλες σπίτι μετά την δουλειά,
αραχτός, ελάχιστος ιδρώτας-πολύ 34,
και ήθελα πάλι να ακούω ένα κομμάτι συνεχώς.
προφανώς αυτό είχε ξαναγίνει,
αλλά τώρα είδα λίγο πιο μπροστά από ό,τι βλέπω συνήθως.
θα κάνω στήλη με τα κομμάτια-κολλήματα.
ακόμη και τώρα δεν έχω βρει τίτλο,
ελπίζω στην "έμπνευση" μέχρι το τέλος όμως.
δεν έχω κάτι ιδιαίτερα συγκεκριμένο στο κεφάλι μου,
απλά θα καταγράφω κάποια κομμάτια που δεν μπορώ να σταματήσω να τα ακούω.
το οποίο όταν συμβαίνει στην δουλειά με σκοτώνει btw,
απλά μετράω τα λεπτά μέχρι να φύγω και να το ακούσω όπως πρέπει.
η σημερινή ιστορία πάει λίγο καιρό πίσω, κοντά δύο μήνες.
ο ιούνιος λοιπόν, ήταν και γαμώ,
πολλά μου σκάσανε στα μούτρα.
οκ, επέζησα προφανώς,
αλλά πολλά σκέφτηκα, πολλά άκουσα.
ένα ωραίο και μάλλον σωτήριο flashback,
ήταν η ολλανδία, εκεί που πήγαμε σε μία συναυλία ρε μήτσο, θυμάσαι;;
ε, εγώ το θυμήθηκα, πολύ κιόλας.
εκεί που καθόμασταν και το ρίχνεις επίσημα "εγώ θα πάω μπροστά".
θα με πεις, αφού το λέγαμε και νωρίτερα,
στους lamb of god θα πάμε μπροστά. ναι οκ.
My redemption lies in your demise.
ακόμα θυμάμαι πως το λες αυτό το ωραίο...
μην (με) κουράζω όμως, δεν είναι αυτό το κομμάτι.
το συγκρότημα αυτό είναι όμως.
lamb of god - hourglass
Privileged, a chosen few
Blessed with our time in hell
Witness a divine vision, the day we all fell still
Rapture of the dying age, a shattered hourglass
Wrath of the warring gods and so this too shall pass
It's only getting worse, not worth a moment's regret
Each dawn another curse, every breath a twisting blade
What will be left behind in the ashes of the wake?
An ill wind blows this way, the edge of the envelope burns
Forbearance and my vengeance, payment for your intent
Fear and death in the wings, in thrall of those fallen from grace
Petty is as petty does, witness the mass disgrace
God forbid you read the signs, watch for meanings between the lines
Gehenna has now arrived, no hindsight for the blind
Your trust has been misplaced, believed the lies told to your face
Became another casualty and now it's too late
You finally made it home,
draped in the flag that you fell for
And so it goes
the ashes of the wake
It's only getting worse
όπως φαίνεται το κομμάτι μιλάει για τον πόλεμο,
για τις απώλειες, ανθρώπινες και μη κτλ κτλ
το ωραίο με την μουσική είναι ότι μπορείς να πιαστείς από ένα στιχάκι,
ένα γύρισμα, και να το κάνεις δικό σου, να το μετατρέψεις σε ό,τι αισθάνεσαι τότε.
το πρώτο που με έκανε να κολλήσω είναι το γύρισμα στο ιστορικό 1:03
(An ill wind blows this way, the edge of the envelope burns
Forbearance and my vengeance, payment for you intent)
πραγματικά σε προκαλεί να ματώσεις κάτι/κάποιον,
είναι σαν να ακούς πρώτη φορά το κομμάτι,
και να σκέφτεσαι "καλά το πας, ρίξε και ένα γαμάτο γύρισμα τώρα να τα ισοπεδώσουμε όλα".
και το κάνει.
όπως το χτίσιμο που αρχίζει στο 3:10,
και ανεβαίνει στο 3:23 με την υπερστιχάρα it's only getting worse,
αλλά συνεχίζει μέχρι το 3:35 για να έρθει η θέωση,
εκεί που μπαίνουν οι κιθάρες όπως πρέπει,
και αισθάνομαι ότι αιωρούμαι,
σαν να είμαι μέσα στο πλήθος και ξαφνικά να είμαι μόνος ένα πράμα,
δεν μετράει τίποτα άλλο.
ο λόγος που μου ήρθε στο μυαλό δεν είναι η μουσική βέβαια,
όποιος με ξέρει, γνωρίζει ότι οι στίχοι είναι το ναρκωτικό μου.
έψαχνα κάτι να βρω για να αποτυπώσω τον πιο άρρωστο ιούνιο της σύγχρονης ιστορίας,
και μου ήρθε αυτό στο μυαλό:
"It's only getting worse, not worth a moment's regret,
Each dawn another curse, every breath a twisting blade"
ακόμα δεν έχω κουραστεί να πατάω το play,
να το νιώθω λες και είναι η πρώτη φορά.
δεν μπορώ να πω με σιγουριά αν αυτό είναι θετικό για εμένα προσωπικά,
αλλά είναι σίγουρα κάτι που με κάνει καλύτερα,
οπότε θα το δεχτώ, θα το αγκαλιάσω, και όπου με βγάλει.
δεν μπορώ να ξέρω την συνέχεια, και να σε πω την αλήθεια,
δεν με νοιάζει να την μάθω, ποτέ δεν έκανα πλάνα για το μέλλον,
ποτέ δεν πίστευα στο "πρόγραμμα", δεν θα το κάνω τώρα.
στην τελική, αν θα έρθει το θετικό,
μάλλον θα το εκτιμήσω περισσότερο έτσι, ελπίζω και εσύ.
αφού είναι γαμάτο να μην ξέρεις τι θα σε ξημερώσει.
it's only getting worse..
λέω να βοηθήσω, και να εισάγω καινούρια ιδέα.
γυρνούσα τις προάλλες σπίτι μετά την δουλειά,
αραχτός, ελάχιστος ιδρώτας-πολύ 34,
και ήθελα πάλι να ακούω ένα κομμάτι συνεχώς.
προφανώς αυτό είχε ξαναγίνει,
αλλά τώρα είδα λίγο πιο μπροστά από ό,τι βλέπω συνήθως.
θα κάνω στήλη με τα κομμάτια-κολλήματα.
ακόμη και τώρα δεν έχω βρει τίτλο,
ελπίζω στην "έμπνευση" μέχρι το τέλος όμως.
δεν έχω κάτι ιδιαίτερα συγκεκριμένο στο κεφάλι μου,
απλά θα καταγράφω κάποια κομμάτια που δεν μπορώ να σταματήσω να τα ακούω.
το οποίο όταν συμβαίνει στην δουλειά με σκοτώνει btw,
απλά μετράω τα λεπτά μέχρι να φύγω και να το ακούσω όπως πρέπει.
η σημερινή ιστορία πάει λίγο καιρό πίσω, κοντά δύο μήνες.
ο ιούνιος λοιπόν, ήταν και γαμώ,
πολλά μου σκάσανε στα μούτρα.
οκ, επέζησα προφανώς,
αλλά πολλά σκέφτηκα, πολλά άκουσα.
ένα ωραίο και μάλλον σωτήριο flashback,
ήταν η ολλανδία, εκεί που πήγαμε σε μία συναυλία ρε μήτσο, θυμάσαι;;
ε, εγώ το θυμήθηκα, πολύ κιόλας.
εκεί που καθόμασταν και το ρίχνεις επίσημα "εγώ θα πάω μπροστά".
θα με πεις, αφού το λέγαμε και νωρίτερα,
στους lamb of god θα πάμε μπροστά. ναι οκ.
My redemption lies in your demise.
ακόμα θυμάμαι πως το λες αυτό το ωραίο...
μην (με) κουράζω όμως, δεν είναι αυτό το κομμάτι.
το συγκρότημα αυτό είναι όμως.
lamb of god - hourglass
Privileged, a chosen few
Blessed with our time in hell
Witness a divine vision, the day we all fell still
Rapture of the dying age, a shattered hourglass
Wrath of the warring gods and so this too shall pass
It's only getting worse, not worth a moment's regret
Each dawn another curse, every breath a twisting blade
What will be left behind in the ashes of the wake?
An ill wind blows this way, the edge of the envelope burns
Forbearance and my vengeance, payment for your intent
Fear and death in the wings, in thrall of those fallen from grace
Petty is as petty does, witness the mass disgrace
God forbid you read the signs, watch for meanings between the lines
Gehenna has now arrived, no hindsight for the blind
Your trust has been misplaced, believed the lies told to your face
Became another casualty and now it's too late
You finally made it home,
draped in the flag that you fell for
And so it goes
the ashes of the wake
It's only getting worse
όπως φαίνεται το κομμάτι μιλάει για τον πόλεμο,
για τις απώλειες, ανθρώπινες και μη κτλ κτλ
το ωραίο με την μουσική είναι ότι μπορείς να πιαστείς από ένα στιχάκι,
ένα γύρισμα, και να το κάνεις δικό σου, να το μετατρέψεις σε ό,τι αισθάνεσαι τότε.
το πρώτο που με έκανε να κολλήσω είναι το γύρισμα στο ιστορικό 1:03
(An ill wind blows this way, the edge of the envelope burns
Forbearance and my vengeance, payment for you intent)
πραγματικά σε προκαλεί να ματώσεις κάτι/κάποιον,
είναι σαν να ακούς πρώτη φορά το κομμάτι,
και να σκέφτεσαι "καλά το πας, ρίξε και ένα γαμάτο γύρισμα τώρα να τα ισοπεδώσουμε όλα".
και το κάνει.
όπως το χτίσιμο που αρχίζει στο 3:10,
και ανεβαίνει στο 3:23 με την υπερστιχάρα it's only getting worse,
αλλά συνεχίζει μέχρι το 3:35 για να έρθει η θέωση,
εκεί που μπαίνουν οι κιθάρες όπως πρέπει,
και αισθάνομαι ότι αιωρούμαι,
σαν να είμαι μέσα στο πλήθος και ξαφνικά να είμαι μόνος ένα πράμα,
δεν μετράει τίποτα άλλο.
ο λόγος που μου ήρθε στο μυαλό δεν είναι η μουσική βέβαια,
όποιος με ξέρει, γνωρίζει ότι οι στίχοι είναι το ναρκωτικό μου.
έψαχνα κάτι να βρω για να αποτυπώσω τον πιο άρρωστο ιούνιο της σύγχρονης ιστορίας,
και μου ήρθε αυτό στο μυαλό:
"It's only getting worse, not worth a moment's regret,
Each dawn another curse, every breath a twisting blade"
ακόμα δεν έχω κουραστεί να πατάω το play,
να το νιώθω λες και είναι η πρώτη φορά.
δεν μπορώ να πω με σιγουριά αν αυτό είναι θετικό για εμένα προσωπικά,
αλλά είναι σίγουρα κάτι που με κάνει καλύτερα,
οπότε θα το δεχτώ, θα το αγκαλιάσω, και όπου με βγάλει.
δεν μπορώ να ξέρω την συνέχεια, και να σε πω την αλήθεια,
δεν με νοιάζει να την μάθω, ποτέ δεν έκανα πλάνα για το μέλλον,
ποτέ δεν πίστευα στο "πρόγραμμα", δεν θα το κάνω τώρα.
στην τελική, αν θα έρθει το θετικό,
μάλλον θα το εκτιμήσω περισσότερο έτσι, ελπίζω και εσύ.
αφού είναι γαμάτο να μην ξέρεις τι θα σε ξημερώσει.
it's only getting worse..
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου