your funeral

Πάλι αναβοσβήνει ο κέρσορας,
είναι λες και με κυνηγάνε οι λέξεις,
λες και δεν έχω άλλη επιλογή.

Ξαναέπεσα στο black παυλόπουλε,
εσύ θα με καταλάβεις νομίζω.

Αυτήν την φορά ήταν ουσιαστικά όμως.

Ένιωσα ότι ταιριάζω εκεί,
είδα πράγματα που θα μπορούσα να πω και εγώ.
πράγματα που τα έχω πει.

Και τα είπε ο fenriz.

Μίλησε για την τέχνη, για την μουσική,
για όλα αυτά που εκπροσωπεί η δική του κουλτούρα.

Ήμουν τόσο κοντά, που ένιωθα το κρύο.
από την απόσταση, ενώ είσαι μέσα στον κόσμο,
μέχρι τις διαφορετικές μουσικές, χωρίς να αλλάζει το dna.

Αυτός ο άνθρωπος λοιπόν,
είπε μία τεράστια αλήθεια για την τέχνη,
την οποία προφανώς ασπάζομαι και εγώ, όπως φαντάζεσαι.

Του ζήτησαν να λάβει μέρος σε μία έκθεση ζωγραφικής,
με βασικό χαρακτηριστικό της, την black metal της Νορβηγίας.
ο δημιουργός της έκθεσης, επίσης νορβηγός,
ανέφερε ότι δεν περιμένει να δεχθεί την συγκεκριμένη πρόταση,
να λάβει μέρος ο fenriz στην συγκεκριμένη έκθεση δηλαδή.

Προφανώς και δεν δέχτηκε,
μα δεν νομίζω κάποιος να κατανοήσει εύκολα τον λόγο.

Αρνήθηκε, επειδή δεν του άρεσε το όλο θέμα της έκθεσης.
δήλωσε λάτρης της τέχνης, ενός μέρους της τουλάχιστον,
αλλά όχι λάτρης της συγκεκριμένης έκθεσης.

Και εδώ ήρθε ο πόνος.

The wealthy and troubled art,
that comes from the exhaustion of easy life.

Δεν πιστεύω ό,τι έχω καμία σχέση με την έννοια της τέχνης,
ας το αναφέρω εδώ, μην παρεξηγηθώ κιόλας.

Αλλά πιστεύω, νιώθω, εκτιμώ, ό,τι έχει να κάνει με τον συγκεκριμένο πόνο.
τότε αρχίζουν όλα νομίζω.
όταν δεις το τέλος να σε αντικρύζει.

Δεν γίνεται να δημιουργήσεις κάτι ενδιαφέρον,
αν δεν το έχεις νιώσει,
και δεν υπάρχει πιο άμεσος τρόπος να νιώσεις κάτι,
αν δεν πονέσεις.

Τότε θα ξεχάσεις τα όρια, τις αναστολές,
τα ηθικά διλλήματα, τους φράχτες που σε έχει βάλει η κοινωνία.

τότε θα γίνεις άμεσος, αληθινός,
τότε θα μιλήσεις και θα σε ακούσουν,
τότε θα γίνεις κατανοητός.

Μα πόση αλήθεια μπορεί να κρύβει μία έκφραση,
πόση ειλικρίνεια μπορεί να κρύβεται μέσα σε μία πρόταση..

Γι’ αυτό ρίχνω ένα χαμόγελο,
επειδή  έτσι ήρθα και εγώ εδώ,
επειδή ήθελα να μοιραστώ την αλήθεια (μου).
σαν (ένα) εφιάλτη.

Σε ευχαριστώ που μου είπες να αγκαλιάσω τον πόνο,
αυτό που οι περισσότεροι θα απέφευγαν.
σημαίνει πολλά για μένα.

Θα βγάλω μία αλήθεια μέσα από κάθε ψέμα μικρή μου,
τίποτα δεν θα περάσει έτσι απλά, στο υπόσχομαι.

Ούτως ή άλλως,
ποτέ δεν είχα αυτό το easy life που λέει,
οπότε δεν νομίζω ότι υπάρχουν και πολλές επιλογές.

Δεν έχει καθόλου πλάκα να πονάς,
αλλά επίσης δεν έχει και καθόλου νόημα να αρνείσαι το αρνητικό.

Και αυτό θα κάνω, και όπου με/μας βγάλει.

Δεν θα δώσω άλλη σημασία στα ασήμαντα,
το λέει ξεκάθαρα στο τέλος νομίζω..

(But) then again, you know, people like to dress up.