stuck on you v3.0

so tonight i'm gonna rest my chemistry.

δεν ξέρω αν είναι η σωστή ώρα να αναπολώ,
υπάρχει "σωστή" άραγε,
αλλά τελευταία αυτό κάνω.

αφού πήρα απόφαση να πάω παρακάτω,
τώρα απλά κοιτάω το παρελθόν να με χαιρετάει χαμογελώντας.

πολλά καινούρια, πάρα πολλά,
σε βαθμό που ίσως χάσω την μπάλα.
ένα κλικ μακριά από το να αρχίσω να σε γουστάρω..

έτοιμος λοιπόν να πάω παρακάτω,
έρχονται οι interpol και κάνουν χαμό.

μέτρησα τι έπαιξε,
και τα έβαλα όλα κάτω, τώρα, τώρα που ακόμα βλέπω τις πληγές,
τώρα που ακόμα (σε) βλέπω.

η τελευταία φορά που είχα αισθανθεί άνθρωπος,
με την ουσιαστική σημασία της λέξης,
έχει λίγο καιρό. αλλά ήταν δυνατό αυτό που θυμάμαι.

και προφανώς είχε soundtrack, δεν γίνεται αλλιώς,
είναι στο dna..

με "αγάπη" λοιπόν..

I haven't slept for two days
I've bathed in nothing but sweat
And I've made hallways
Scenes for things to regret

My friends they come
And the lines they go by

Tonight I'm gonna rest my chemistry
Tonight I'm gonna rest my chemistry

I live my life over cocaine
Just a rage and three kinds of yes
And I've made stairways
Such scenes for things that I regret

Oh, those days in the sun
They bring a tear to my eye

Tonight I'm gonna rest my chemistry
Tonight I'm gonna rest my chemistry

But you're so young
You're so young, you look in my eyes
You're so young, so sweet, so surprised

So the sign says okay
Gotta take a ride
Just recline in the faraway
Gotta take some time to realize
That my friends they come
And the lines they go by

Tonight I'm gonna rest my chemistry
Tonight I'm gonna rest my chemistry

But you're so young
You're so young, you look in my eyes
You're so young, so sweet, so surprised
You look so young like a daisy in my lazy eyes

είναι πολλά, ευτυχώς δεν είναι ένα,
δεν θα μπορούσα να το αντιμετωπίσω αλλιώς.

είναι το βράδυ, είναι το ότι είμαι μόνος,
είναι ότι οδηγάω, είναι ότι επιτέλους κάτι έκανα,
είσαι εσύ, που είσαι εσύ, και είμαι και εγώ,
που αυτός είμαι εγώ, και ίσως να χαίρομαι λίγο παραπάνω.

έχει λίγες μέρες που ξανάπεσα,
που ξαναείδα την ταινία, λίγο διαφορετικά,
αλλά το ενδιαφέρον υπήρχε, δεν χάθηκε.

αυτό το τραγούδι ήταν εκεί λοιπόν,
και προφανώς με θυμάμαι να οδηγάω,
να προσπαθώ να κάνω air-drumming,
να φωνάζω τα στιχάκια,
ασχέτως αν τότε δεν ταίριαζαν με την περίσταση.
αυτό ήθελα όμως, αυτό με γέμιζε,
και αυτό έκανα.

σήμερα που ξαναέρχεται η χαρά,
σήμερα ήθελα να το θυμηθώ.

δεν ήσουν εκεί, δεν έχω απάντηση για αυτό, όχι σήμερα,
αλλά ευτυχώς ήμουν εγώ εκεί, και ήμουν όπως τότε.
θυμάμαι τον .. "οργασμό" που μάλλον είχα στο βλέμμα
όταν τραγουδούσα τις δύο πρώτες σειρές.
λες και ήξερα.

and i've made hallways; scenes for things to regret

το προσπαθώ και αυτό,
είμαι σε καλό σημείο,
το μεγαλείο είναι παντού βέβαια,
έτσι όπως περιγράφει το παρελθόν,
με αυτήν την φανταστική παρομοίωση,
είναι απλά απίθανο να μην δεις τον εαυτό σου μέσα.
σήμερα. σήμερα όμως, όχι χθες. προφανώς όχι αύριο.

μέχρι και εκείνο το post-rock/solo σημείο στις κιθάρες,
έρχεται και δένει τόσο φυσιολογικά,
που υπό άλλες συνθήκες θα κατσούφιαζες,
αλλά τώρα είναι η λύτρωση η ίδια,
έξω από δομές, έξω από πρέπει.

κάτι τέτοιο θα γίνει και τώρα μικρή μου,
αφού το είπαμε, όλα αλλάζουν..