μπέρδεμα #not

κουράστηκα από τα ημερολόγια,
από τις ανοιχτές επιστολές,
από όλα αυτά που είναι στο μεταξύ,
στην περίμετρο, στο βάθος.

η δική μου αλήθεια βρίσκεται σε ένα τραγούδι,
σε ένα βιβλίο ίσως (που δεν θα παραδεχτώ ότι διαβάζω),
σε κάτι που θα το κάνω δικό μου,
κάτι που θα μπορέσω να δω τον εαυτό μου μέσα.
ουσιαστικά, όχι από συνήθεια,
αφού συνεχώς αυτοτοποθετούμαι σε ταινίες-μουσικές-βιβλία.

ξέρεις,
εκείνα τα ωραία, τα ιδιαίτερα,
αυτά που γίνονται τατουάζ στην ψυχή σου,
έχω πολλά τέτοια, είναι γεγονός.

ψάχνω γενικά, αναζητώ,
τι θα ταιριάζει τώρα, τι θα ταιριάζει σε λίγες ώρες,
πολλές ερωτήσεις ρε πούστη,
είναι πολλά τα ερωτήματα σταν.

πολλές θα είναι και οι απαντήσεις λοιπόν,
αφού το θες, θα το πω.
ναι.
θα είναι πολλές.

είθε ο gylve να μου δώσει δύναμη,
να γίνω σαν και αυτόν κάποτε.
οκ, ίσως το έχει τερματίσει,
ίσως να είμαι ερωτευμένος,
αλλά αυτό είναι status ζωής γαμώτοκέρατο

να έχεις παίξει αυτά που έχεις παίξει,
και να είσαι τόσο κουλ,
που να μιλάς για pink floyd,
και να το αισθάνεσαι λογικό.

τελικά η αλήθεια βρίσκεται στους darkthrone,
μετά από πολλές ακροάσεις,
της πρώιμης περιόδου, και της μετέπειτα,
κατέληξε στο ότι ίσως να είναι η πιο ολοκληρωμένη μπάντα της γης.
του πλανήτη, και της επερχόμενης γης (σχόλιο της επικαιρότητας, ευχαριστώ)

αποφάσισα λοιπόν να ασχοληθώ με την αγάπη μου,
με αυτό που με έφερε εδώ που είμαι σήμερα,
χωρίς να κοιτάω δίπλα, την περίμετρο που λέγαμε παραπάνω

και τι σας νοιάζει θα μου πεις τώρα.
ξέρωγω ρε φίλε, εσύ πάτησες το κουμπί,
εσύ μπήκες, αν δεν γουστάρεις,
μπορείς να κάνεις τις ανάλογες κινήσεις,
και να την κάνεις, δεν είναι κακό.
(παυλόπουλα, αυτό το παραπάνω μάλλον θα το πληρώσω ε;;)


συνεχίζω το κολλάζ του fenriz,
το οποίο ακόμα δεν έχω καταλάβει γιατί το κάνω,
αλλά έχει πλάκα, ας είναι το πιο αδιάφορο ποστ, δεν με πειράζει,
προσθέτωντας το θέμα της διαφοράς διάθεσης που μπορεί να παίξει.

το αρνητικό μάλλον περιλαμβάνει επίκληση στην μητέρα φύση,
για να αποκεφαλίσει όλους όσους δεν αγαπώ,
γιατί αυτό θα πρέπει να συμβεί νομίζω,
αυτό τους αξίζει, αυτό θα πρέπει να συμβεί

από την άλλη βέβαια,
δεν είναι τόσο σύνηθες για μένα, ούτε συχνό να σιχαίνομαι κάποιον,
οπότε αυτή είναι η εικόνα που με περιγράφει σήμερα,
όχι ακριβώς αυτή,
αλλά νιώθεις ρε παιδί μου, μην με βάζεις να στα σπάω όλα σε 50ρικα.

άλλο η μαυρίλα, άλλο η μελαγχολία,
και όπως λέει και ο ποιητής,
"όλα πάντα θα'ναι μαύρα, μα θα κρύβουν μια φωτιά"

όλοι έχουν τα προβλήματά τους,
ακόμα και εγώ-ναι φαντάσου,
το θέμα δεν είναι κλαιγόμαστε ο ένας στον άλλον,
το θέμα είναι να έχεις καλή παρέα για να μοιραστείς.

ό,τι.

την χαρά σου, την λύπη σου,
όλα αυτά με κοινό παρονομαστή την καλή διάθεση όμως.

δεν δέχομαι κάτι διαφορετικό,
και το τηρώ αυτό, το κάνω ήδη, ευτυχώς.

δεν είναι όλοι για όλα,
και αυτό φαίνεται μέρα με την μέρα,
στιγμή με την στιγμή.

φρένο στους ξεκάρφωτους,
φρένο στους ξενέρωτους,
φρένο στους εγωκεντρικούς.

παραβλέπω τέτοιους τελευταία έχω την εντύπωση.
για να το θέσω σωστά,
όπως το έχω θέσει ήδη μέσα μου,
παραέβλεπα τέτοιους.

καλά να περάσετε, ό,τι και να κάνετε λοιπόν.
την αγάπη σας στην ορχήστρα μας.
καλησπέρα και καλή βραδιά.
ερχόμαστε.


(last but not least,
κωλοδάχτυλο στην ζέστη,
αλλά ακόμα και έτσι, darkthrone θα ακούμε)