debut(s)

το ξέρετε ότι την αγαπώ.

και την αγαπώ, 

γιατί με αφήνει να διαφωνώ μαζί της.

λίγο πριν που λέτε,

διάβασα κάτι ιδιαίτερο,

και σαν ιδέα, 

και σαν πράξη.

ταξινομήσαμε τα αγαπημένα μας ντεμπούτα.

ξέρετε.

ντεμπούτα.

πόνος, αίμα, αλήθεια, τέχνη.

δεν τα σκέφτηκα πολύ τα δικά μου,

είναι αλήθεια,

αλλά έτσι θα έπρεπε να είναι.

το νούμερο ένα,

το σκέφτηκα σχεδόν στα καπάκια,

και αυτό είναι που μετράει.

βέβαια, 

εδώ έχουμε να κάνουμε με απάντηση,

αλλά δεν είναι ακριβώς έτοιμη ακόμα,

θα παίξει ξανά το link εδώ,

μόλις ανέβει το υπεράρθρο της αγαπημένης.

(edit: ανέβηκε, δείτε το εδώ, άντε να κάνουμε χαμό)

αγαπάμε λίστες, 

οπότε αρχίζουμε να μετράμε πάλι..

20. savages - silence yourself (2013)

εντάξει, είναι σχετικά καινούριο, και δεν παίζουν κάτι καινούριο. αλλά μου πήρε το κεφάλι, με έβαλε σε σκέψεις, μου θύμησε κάτι εξαιρετικά ωραίο. έχει άποψη, έχει πόνο. είναι κάτι παλιομοδίτικο, παιγμένο με σύγχρονα μέσα. α, επίσης, το μπάσο. αχ αυτό το μπάσο..

19. στέρεο νόβα - στέρεο νόβα (1992)

όλα μέσα, γεμάτο ιδέες, γεμάτο φρεσκάδα, έδειξαν τον δρόμο με αυτό, περήφανοι σαν έλληνες. ακόμα αναρωτιέμαι τι θα γινόταν αν έγραφε στα αγγλικά ο Κ.Β. (μητρική του γλώσσα άλλωστε).

η ζωή μας, μια βόλτα.

18. rage against the machine - rage against the machine (1992)

δεν γίνεται αυτός ο δίσκος να είναι 23 ετών. είναι κρίμα. αν τον έγραφαν σήμερα, πάλι ίδιο θα τον έκαναν, και αυτό είναι τουλάχιστον τρομακτικό. το πέτυχαν με την πρώτη, ο ορισμός του ντεμπούτου, ο ορισμός της πολιτικοποιημένης μουσικής. α ναι, είναι και φιλαράκια με τους tool.

17. radio birdman - radios appear (1977)

το καλύτερο ντεμπούτο από την αυστραλία, και καταλαβαίνουμε όλοι τι σημαίνει αυτό.
τόσο μπροστά, που δεν πιστεύεις την χρονολογία, τόσο γρήγορο, τόσο αργό, τόσο ουσιαστικό. διαφορετικό κομμάτι σε κάθε σετ, επειδή απλά μπορείς. δεν περιγράφεται αυτό το ροκεντρόλ, αυτό το πανκ, αυτό το γκαρατζ, όλα σε υπερθετικό βαθμό, χωρίς να κουράζει, χωρίς να αλλάζεις κομμάτι. ντεμπούτο ρε πούστη.

16. tool - undertow (1993)

το άκουσα τόσο πολύ, ξέρω τα λόγια απ'έξω. και να μην έβγαζαν κάτι άλλο, πάλι θα ήταν εδώ. ο δίσκος της στρατιωτικής μου θητείας, τόσο απλά. με παίρνει και με σηκώνει, δοκίμασέ το, θα το κάνει και σε εσένα.

15. the dillinger escape plan - calculating infinity (1999)

ταιριαστός τίτλος. μετράμε το άπειρο, και μετά από πολλά μαθήματα, έβγαλαν την δική τους άποψη για την μουσική. ναι, δεν τον καταλαβαίνω απόλυτα, αλλά από την άλλη, πόσους δίσκους έχεις νιώσει ότι κατάλαβες 100%; η μοναδική παρθενογέννεση στην λίστα. δεν το έκαναν για να το νιώσεις, το έκαναν επειδή δεν υπήρχε κάτι εκεί. btw, ούτε σήμερα υπάρχει κάτι άλλο..

14. entombed - left hand path (1990)

αυτό εδώ τα έφτιαξε όλα. και οι edge of sanity, ναι, αλλά εδώ τελειοποιείς κάτι, αυτό που έκανε ολόκληρο πλανήτη να ψάχνει να βρει τι τον χτύπησε. υπάρχει συναίσθημα στο μέταλ τελικά ρε, έχει χώρο και για αυτό, ναι. επίσης, μην αρχίσω να μιλάω για αυτά που έφεραν οι συγκεκριμένοι στο είδος, κρίμα να μην μάθουμε την υπόλοιπη λίστα..

13. deftones - adrenaline (1995)

άσε μην κουράζεσαι, έτσι θα παίζεις την κιθάρα από εδώ και πέρα. από τις ελάχιστες μπάντες που ξέρω και τα μεσαία ονόματα των μελών τους. φοβερό χιούμορ επίσης, δεν εξηγείται αλλιώς να κλείνεις την συναυλία σου με bored/engine no.9/root/7 words. δεν σέβεσαι την σωματική υγεία καθόλου ε;;

12. burial - burial (2006)

έρχεται νύχτα, και τίποτα πιο ταιριαστό από αυτό. κάθε σκάσιμο και μία αντριχίλα, ποτέ ξανά κάτι τόσο ήρεμο δεν με έφερε σε ένταση. ηλεκτρονική μουσική με αρχίδια μεταλά. συνοδεία για ό,τι μπορεί να κρύβεις τόσο καιρό. από συζήτηση, μέχρι κάτι σαρκικό, δεν ξέρω, δεν θυμάμαι, έχω να συζητήσω καιρό..

11. black sabbath - black sabbath (1970)

το πρώτο. αυτό. η (σωστή) φωνή της εφηβείας μας. από τα λίγα που άκουγες τότε, και αντέχεις να ακούς ακόμα. από αυτά που δεν ντρέπεσαι. πάντα θα γυρνάς πίσω σε αυτό, αφού πάντα θα ψάχνεις την σταθερά στην ζωή σου. μην γελιόμαστε, αυτή είναι η δική μας.

10. mastodon - remission (2002)

πως το περιγράφεις αυτό τώρα; σαν το vulgar display λέω εγώ. κοίτα το εξώφυλλο, και αυτό που θα πάρεις θα είναι ανάλογο. οργή, χωρίς κόφτες, σε παίρνει μαζί του, από την άρρωστη και κυριολεκτικά ανεπανάληπτη παραγωγή του, μέχρι τις γκαρίδες που είναι λες και βγαίνουν από πηγάδι. ol'e nessie το επικότερο κλείσιμο κομματιού. αλήθεια.

9. the killers - hot fuss (2004)

δεν θέλω χαζά. τρέχαμε να βρούμε τι σκατά είναι αυτό που παίζει στα ηχεία, τόσο γυναικωτό, αλλά ρε συ, εμένα γιατί με αρέσει; εντάξει, όχι ακριβώς γυναικωτό, αλλά τι πράμα είναι αυτό; από την αρχή μέχρι το τέλος, δεν νιώθεις τίποτα, μόνο επιτυχίες φάση, τραγικό που δεν το έβγαλαν ολόκληρο σε singles, πραγματικά τους έπαιρνε. 

8. interpol - turn on the bright lights (2002)

δεν έχω λόγια. αν δεν το έχετε ακούσει, να μην το ακούσετε ποτέ. θα το ακούω μόνος μέχρι να κουφαθώ. αν και δεν ξέρω, πάλι θα το βάζω, μόνο και μόνο για την ιδέα. η αρχή του ιστορικότερου revival στην ιστορία της μουσικής. ο ορισμός του δίσκου. ήδη έχω κανα πεντάλεπτο που δεν γράφω, και απλά κοιτάω το εξώφυλλο. αυτό φτάνει νομίζω.

7. p.j. harvey - dry (1992)

στεγνά. κλωτσιά στα αχαμνά, και η κοπελιά, που ποζάρει γυμνή, με αξύριστη μασχάλη, έχει τόσο νεύρο, μα τόσο νεύρο, που στην τελική η γκόμενα είσαι εσύ. η αρχή μίας τεράστιας πορείας, που προφανώς ανταποκρίνεται και στο ντεμπούτο. σιλαναγκιγκ. σιλαναγκιγκ. στεγνά είπαμε;

6. isis - celestial (2000)

ναι. αγνό, ατμοσφαιρικό, άρρωστο. όταν θα θελήσεις κάτι πιο βαθύ, αλλά όχι τόσο γυαλισμένο, δεν νομίζω να σκεφτείς κάτι καλύτερο. παλιά αγάπη, δυνατή και σίγουρη. ακόμα και τα sgnl γαμάνε, τόσο φανμπόις.

5. dead kennedys - fresh fruit for rotting vegetables (1980)

δεν είναι δίσκος, δεν είναι μπάντα, δεν είναι ήχος, είναι ιδέα. και έτσι θα πρέπει να τους αντιμετωπίζουμε. ιδέα είναι, και να ξέρετε, δεν υπήρχε τίποτα πριν από αυτό. μία ολόκληρη γενιά μπορεί να περιγραφεί από τον δίσκο. είναι η φωνή που βγαίνει σαν αντανακλαστικό, δεν το ζητάς, απλά το κάνεις. απλά βρίσκει τον δρόμο προς την πραγματικότητα. πανκ με εφαρμογή στην καθημερινότητά σου. αυτό που διάβασες, ναι. 

4. garbage - garbage (1995)

ήμουν παιδί. έγινα άντρας. ακόμα κλαίω με το milk. ακόμα ταξιδεύω με το stroke of luck. η περηφάνια μου, αυτό ήταν το πρώτο που δεν μου το έδειξε άλλος, και μου πήρε τα μυαλά. αυτό έδειξε τον δρόμο μου, είναι η πυξίδα μου. την ημέρα που έφυγε ο cobain, εκείνοι οι 3, έφτιαξαν αυτό που με έκανε παρέα σε όλο το γυμνάσιο. αξία ανεκτίμητη.

3. arctic monkeys - whatever people say i am, that's what i'm not (2006)

δεν με νοιάζει τι έχουν γίνει, εδώ παίζουν λίγο garage, λίγο indie, λίγο ροκεντρόλ, και λίγο-πολύ μας πήραν τα μυαλά. κωλοδάχτυλο στις εταιρίες, χορεύουμε και αυτό μας νοιάζει, κυριολεκτικά χαρακτήρισε ολόκληρη γενιά, κυριολεκτικά θα ήθελα να είμαι στην αγγλία, μόνο και μόνο για να το ακούω στα κλαμπάκια. ολόκληρη γενιά.

2. portishead - dummy (1994)

όλα. η φωνή, ο τρόπος, οι στίχοι, η μουσική, οι εικόνες, η φωνή, η beth, η φωνή.. και αυτό να έβγαζαν μόνο, πάλι εδώ θα ήταν, και ας μην είναι ο αγαπημένος μου δίσκος τους. κατάθεση ψυχής, για να δεις μέχρι που μπορείς να πατάς. η απάντηση εύκολη, δεν θα αντέξεις πολύ, θα σε πάρει κάτω μαζί του, δεν πατάς εδώ δικέ μου, βυθίζεσαι.

σιγά μην το γράψω κιόλας

τον ξέχασαν όλο το βράδυ να παίζει ντραμς. το μόνο συμβόλαιο της εταιρίας, το μόνο συμβόλαιο με αίμα που φτιάχτηκε ποτέ. αδιέξοδο, δεν έχει επιστροφή. εκεί που ακόμα και οι sabbath προσπάθησαν να παίξουν γρήγορα, αυτοί οι άρρωστοι έπαιξαν πιο αργά και από τον θάνατο. ο ορισμός του fuck trends. είναι κρίμα να υπάρχουν λόγια για αυτόν τον δίσκο, να προσπαθείς να γράψεις για αυτόν τον δίσκο, αφού έχει στίχους.

It was me, waiting for me,
Hoping for something more,
Me, seeing me this time,
Hoping for something else.

δεν ήταν εύκολο, αν και ήταν κάπως γρήγορο. 

προσωπικό, και ευχαριστώ την Σοφία για την ιδέα,

πλάκα είχε.