i would, if i could

ρε συ αρτέμη, γουστάρω.
γουστάρω πολύ, πολύ νόημα δικέ μου.

πήρα φοβερή ιδέα,
και θέλω εδώ και μέρες να το γράψω,
να πω τι πιστεύω για το παρακάτω ζήτημα.

το οποίο ξεκίνησε από μία φωτογραφία,
και τέθηκε ένα θέμα που δεν το είχα σκεφτεί.

να η φωτογραφία (αλά Θανάσης)

και εδώ αρχίζει η συζήτηση.

ναι, οκ, μας τα έχουν πει και άλλοι,
και ίσως είναι έτσι.
οι περισσότεροι κατεβάζουν την μουσική τους από το ιντερνΈτ.
όπως και εγώ. και κατεβάζω πολύ.
το θέμα είναι αλήθεια εκεί όμως?

το ότι κατεβάζω μουσική δεν σημαίνει ότι σταματάω και εκεί όμως.

εδώ είναι το θέμα, αυτό χρίζει συζήτησης, για μένα.
γιατί ο κόσμος σταμάτησε να αγοράζει δίσκους.

ίσως μεγάλωσα περίεργα, αλλά έτσι μεγάλωσα.
η βόλτα στο δισκοπωλείο πάντα ήταν κάτι που γούσταρα.
ακόμα και αν δεν αγόραζα κάτι, όσο σπάνιο και αν ήταν αυτό.
η κατοχή ενός δίσκου, σε μορφή mp3, δεν με λέει κάτι.
πάντα θέλω να έχω στην δισκοθήκη μου ( <-- ανατρίχιασα) την αυθεντική έκδοση.

και δεν είμαι ο μόνος.
και για να επιστρέψω στο θέμα,
τί έγινε και ο κόσμος δεν αγοράζει πια δίσκους?

ο κόσμος που ακούει μουσική αγοράζει δίσκους,
αυτό πιστεύω εγώ.
ο ξεκάρφωτος, που ακούει βασίλη καρρά, ή δεν ξέρωγωτι,
αυτός δεν ενδιαφέρεται πλέον.

έχω την εντύπωση ότι έγινε κάτι σαν ξεκαθάρισμα.
οι ντεμέκ, οι δήθεν, αυτοί δεν ενδιαφέρονται σήμερα.
και σίγουρα, είναι απώλεια.
όχι για εμένα προσωπικά, αλλά γενικότερα.

φταίει το internet?
ίσως. ίσως και όχι.

είναι η λογική του ανθρώπου,
να κάνει όσο πιο πρόχειρα, και φτηνά, μία δουλειά.

και, προς θεού, δεν θα κατακρίνω.
ο καθένας μας κάνει τις επιλογές του, δημοκρατία έχουμε.

εγώ κρίνω σωστό να κατεβάζω ό,τι,
και εφόσον γουστάρω, θα το αγοράσω, θα βρω τρόπο.
όσο εύκολο είναι να κατεβάσεις κάτι μέσω του net,
άλλο τόσο είναι και να το αγοράσεις.

η διαφορά είναι ότι αν με αρέσει κάτι,
ένας δίσκος από ένα συγκρότημα,
θα θέλω αυτή η μπάντα να πάει παρακάτω,
να ακούσω και επόμενο, και μεθεπόμενο album.

το "αστείο" πάντως με το όλο θέμα,
είναι το γεγονός ότι οι περισσότεροι κατηγορούν το internet,
για τον σημερινό ξεπεσμό στις πωλήσεις της μουσικής βιομηχανίας.
από την προσωπική μου εμπειρία,
οι άνθρωποι που υποστηρίζουν την πειρατεία στην μουσική,
δεν έχουν καμία σχέση με το internet...
αυτούς έχασε η μουσική βιομηχανία.

το θέμα λοιπόν είναι το κατά πόσο σε ενδιαφέρει να έχεις δισκοθήκη.

στην ελλάδα πλέον μόνο ο ροκάς/μεταλάς θέλει να έχει συλλογή.
οκ, ίσως ισοπεδώνω κάποιες καταστάσεις,
αλλά έχω την εντύπωση ότι κάπως έτσι είναι.

δεν ξέρω αν θα πρέπει να αισθάνομαι θετικά ή αρνητικά,
που ξοδεύω τριψήφια ποσά σε δίσκους κάθε μήνα,
αλλά σίγουρα με ευχαριστεί.
να ανοίγεις ένα cd και να το βάζεις να παίξει,
να τοποθετείς διακριτικά, εώς και στοργικά την βελόνα πάνω στο τρεμάμενο LP,
δεν πρόκειται να συγκριθεί/αντικατασταθεί ποτέ από το διπλό κλικ.
αυτήν την εντύπωση έχω.
και όλο αυτό που γράφω τόση ώρα, εντύπωση είναι.

σίγουρα ελπίζω να μην αποδειχτώ λάθος,
καθώς αν κλείσουν τα δισκάδικα, θα έχω χάσει την δουλειά μου,
αλλά πολύ παραπάνω, θα έχω χάσει ένα μέρος του εαυτού μου,
το αγχολυτικό μέρος.

το πρώτο προφανώς θα το παλέψω,
το δεύτερο δεν ξέρω.