what if...??

καλησπέρα και καλή βραδιά,
για ακόμα μία φορά...

αγκαλιά με τον υπολογιστή,
ακούγοντας ό,τι καλύτερο μπορώ να φανταστώ για τέτοια ώρα.

περίεργη η στιγμή,
καθώς έγιναν κάποια πράγματα, σε φιλικό επίπεδο,
που με χαροποίησαν ιδιαίτερα,
αλλα η ΠΑΟΚάρα, και το άλλο δεν με αφήνουν να νιώσω.

ίσως είμαι ανώμαλος, δεν ξέρω,
αλλά δεν είναι όλα ίδια, κάποια ζυγίζουν παραπάνω.
ώρες ώρες είναι ωραίο να σε λείπει κάτι,
το εκτιμάς παραπάνω. το βλέπεις και κάπως διαφορετικά.

αλλά τί γίνεται όταν ήδη το βλέπεις "παραπάνω"?
όταν συνδέεσαι με κάτι, αλλά ίσως δεν θα έπρεπε??

και τώρα θα τα πούμε σωστά.
όπως πρέπει.

No life, no life without a fall
Now the wind has swept us all
Down to this mission wall

And the love, the love we pray to keep
Has buried us so deep
And me singing this same sad song

How I fell into her arms
Her warm and loving arms
She said: You can never be free
You can never be like me
Now I'm a mad dog and I'll be
Now you honey on my tree

Whether sweet tomorrow
In the mellow wallow
Oh there's still time to borrow
And in the mellow wallow, yeah

We will never have it all
Tonight I'm screaming at the wall
Peel the paint of my window rail
Touch, material has no choice
Peel the paint off with my voice
Curse this city's deplex song

Now I'm sleeping on the floor
Honey I'm soaking wet and
Oh they're coming out, they're coming out,
they're coming for me

As long as we are free
We'll be doomed to live and die
Under the great suburban sky

And I'll always holler
In the mellow wallow
Oh there's still time to borrow
And in the mellow wallow
Jesus

Heaven, heaven head of hell
You are treating me quite well
Washed me up upon a shore
Now I'm scratching down your door
All the words become my hands
Cold and broken on the floor
Peeling gooseflesh off your back
Pulling back your long black hair
Now this beauty is my queen
Skinny arms so very slow
A perfume neck and a blanket so small
Oh, what beauty, oh what bridge

I will sleep tomorrow
And in the mellow wallow
Oh, there's still time to borrow
And in the mellow wallow
Oh, and I fall to be controlled
Lost and swept away
I will always wait it out
Won't you listen now
Let me sleep tomorrow inn

We'll never have it all
Now the wind has swept us all
Down to this mission wall
And see, the rhythm is your hand
Speed the rhythm, speed the band
This is the bright amphetamine sky

και κάθεσαι και το διαβάζεις, ναι είναι μεγάλο.
αλλά όχι, θα έπρεπε να είναι μεγαλύτερο.
όταν λες τέτοια πράγματα δεν θα έπρεπε να σε σταματάει κάτι.

αυτό που παθαίνω εγώ, δεν ξέρω για εσάς,
είναι κάπως επιπόλαιο, τουλάχιστον επιπόλαιο.

πάντα ενδιαφερόμουν για τον στίχο πρώτα,
και μάλλον γιαυτό δεν ενδιαφέρθηκα ιδιαίτερα για πολλές prog μπάντες.
όταν λοιπόν ασχολούμαι με ένα κομμάτι, αλλά δεν με κάνει το "κλικ",
απλά το αφήνω, δεν πρόκειται να πιέσω καμία κατάσταση.

έτσι έγινε και με το salt.


δεν νομίζω να το έχω νιώσει περισσότερο,
από ότι το ένιωσα σήμερα.
και είναι ωραίο να ανακαλύπτεις κάτι, με αυτόν τον τρόπο.
ακούς καινούριο κομμάτι, έτσι το βλέπω δηλαδή.
και ειλικρινά, ίσως το κομμάτι έχει γραφτεί για κάτι άλλο,
ίσως το δω και εγώ, αύριο όμως,
όπως λέει και το τραγούδι.

σχόλασα, αλλά κάθησα και έκανα ένα καφέ,
φοβερή συντροφιά, είναι γεγονός.

δεν ξέρω πόσο ακόμα θα αντέξω τόσο μακριά,
καθώς πλέον έχει γίνει θέμα αντοχής,
και όση τεχνική και να υπάρχει, θα γίνει το λάθος.
δεν θα συνηθίσω, δεν πρόκειται να το κάνω ποτέ,
είναι τόσα πολλά,
δεν προλαβαίνω να θυμηθώ, πως να καταφέρω να ξεχάσω...??

πάντα όμως θα κάνω και την αυτοκριτική μου,
και δεν πιστεύω πως τα κάνω όλα σωστά.
πολλές φορές μετανιώνω, μέσα σε δευτερόλεπτα.
ευτυχώς, όλα αυτά είναι ακούσια, δεν σκοπεύω σε κάτι.

αυτό μην το ξεχάσεις ποτέ.



Δ.Π. θα κοιμηθώ αύριο τελικά