11.2.11

ΒΔΠ

Πλέον μπορούμε να το πούμε νομίζω,
η ελληνική σκηνή υπάρχει ξανά.
λίγο η inner ear, λίγο ο κύκλος που κάνει η ζωή,
δεν ξέρω τι άλλο, το θέμα είναι ότι πλέον υπάρχουν καινούριες μπάντες.

περίπου 10 χρόνια πέρασαν,
10 χρόνια πρακτικής ανυπαρξίας της ελληνικής μουσικής,
πέρα από κάποιες εξαιρέσεις βέβαια...
ο χατζηγιάννης η βανδή και η βίσση έκαναν πάρτυ..
και πραγματικά δεν έχω κάτι εναντίων αυτής της μουσικής,
δεν ξέρω αν θα έπρεπε να έχω, αλλά κυριολεκτικά όλα αυτά μου είναι αδιάφορα.

εγώ αναζητώ μία άλλη μουσική, κάτι διαφορετικό.
και αυτό δεν νομίζω ότι με κάνει ψαγμένο ή ιδιαίτερο.
και εγώ σε δισκοπωλεία ψάχνω την μουσική, δεν κάνω ιδιαίτερο ψάξιμο δηλαδή..

τελευταία βλέπω και μία άλλη μουσική,
που κάτι έχει να σε πει, όχι πάντα με ελληνικό στίχο,
αλλά σίγουρα αξιόλογη.

και χαίρομαι, γιατί είναι ωραίο να βλέπεις κάτι που δεν το περίμενες.
να εκπλήσσεσαι θετικά...
να ακούς κάτι καινούριο, και να ψάχνεις στο internet για την μπάντα,
και να βλέπεις ότι τα παιδιά είναι έλληνες...

και έτσι φτάνουμε στο σημερινό λόγω της ανάρτησης.

στέρεο νόβα, είναι η νέα τάξη που χτυπάει.

ελάχιστα χρόνια ενεργής δισκογραφίας, αλλά τόσο σημαντικά.
τόσο ουσιαστικά, τόσο ιδιαίτερα και τόσο αδικημένα.
πιθανότατα ούτε οι ίδιοι είχαν καταλάβει το πόσο σημαντικοί ήταν.
αλλά εδώ ίσως τους αδικώ και εγώ.
πολύ πιθανό να καταλάβαιναν.
δεν ξέρω πως θα μπορούσα να τους χαρακτηρίσω, μουσικά.
αλλά σήμερα τους βλέπω σε πάρα πολλές καινούριες μπάντες.
αυτό σημαίνει πως μεγάλωσαν μία γενιά.
μία γενιά που τους άκουσε, τους ένιωσε, τους κατάλαβε,
και σήμερα τους αναφέρει σαν επιρροή της,
είτε έμμεσα, είτε άμεσα..

τεράστιος σεβασμός για αυτά τα παιδιά,
που άκουγαν (post) punk, και ό,τι άλλο βάλει ο νους σου,
και έγραφαν ηλεκτρονική μουσική.
είμαι σίγουρος πως αν ζούσαν σε μία πιο μουσική χώρα,
όπως η αγγλία,η γαλλία, ή ακόμα η αμερική,
σήμερα θα τους ήξερε όλος ο κόσμος.
και να μην ξεχνάμε, δεν απευθύνθηκαν σε άτομα που ακούνε ηλεκτρονική μουσική.
όχι μόνο σε αυτούς δηλαδή.
κέρδισαν πολύ κόσμο εκτός του "βεληνεκούς" της μουσικής τους.


σεβασμός και για πολλά άλλα πράγματα,
όπως τις μετέπειτα, solo, προσπάθειές τους σαν καλλιτέχνες.


σεβασμός επειδή τώρα θα ήταν η ώρα να ξαναβγούν στην σκηνή,
και όλοι ξέρουμε αν θα είχε επιτυχία αυτή η κίνηση,
και να το παίξουν άρχοντες του κόσμου,
να κάνουν μία επίδειξη δύναμης ρε συ.
αλλά εδώ δεν μπορείς να βρεις cd τους, για reunion θα μιλήσουμε..
τυχεροί όσοι τους είδαν τότε live...

ελπίζω μία μέρα να τους δώσουμε την αναγνώριση που τους αξίζει,
αλλά όχι την δημοσιότητα, δεν νομίζω να το εκτιμήσουν αυτό.
και το συγκεκριμένο τους κάνει ακόμα μεγαλύτερους,
όχι γιατί θα φοβηθούν τα φώτα, αλλά επειδή δεν τους ενδιαφέρει κάτι τέτοιο.


αν η μουσική είναι ταξίδι,
οι στέρεο νόβα, σχεδόν 15 χρόνια μετά την διάλυσή τους,
πετυχαίνουν το σκοπό τους, σε πάνε αλλού.

ωραία χάθηκα πάλι, 6 το πρωί,
να πίνω καφέ, και να σκέφτομαι φθινοπωρινά απογεύματα του παρελθόντος..

Καλημέρα σας..





Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου