hannibal VS true detective

καλωσήρθες άνοιξη,

καλώς σε βρήκαμε πάλι,

μαζί έφερες τον ήλιο, τα χρώματα,

τις παλιές αγαπημένες συνήθειες,

τον υπερ-βραδυνό καφέ.

δεν έχω απορία σήμερα,

μία απλή επισήμανση ήρθα να κάνω.

ελάχιστες ημέρες πριν,

πήρα μέρος σε ένα απίστευτο project (ευχαριστώ ξανά),

για την σειρά true detective,

μπορείτε να το δείτε εδώ

εδώ λέμε

8 άνθρωποι ανέπτυξαν, όπως έβλεπαν σωστό,

την ιστορία του true detective,

με την λογική αντιστοίχηση του επεισοδίου ανά κείμενο,

συγκριτικά με την μουσική.

έχει πολύ ενδιαφέρον, να τα διαβάσετε, 

εγώ τουλάχιστον, γούσταρα.

μιλήσαμε για τις σειρές,

την μουσική,

και είχε πολύ πλάκα, πως ο καθένας μας έβγαλε υποσυνείδητα τον εαυτό του,

ο καθένας έγραψε για το δικό του αναμενόμενο,

καμία έκπληξη, χωρίς να χάνει από ποιότητα βέβαια.

ναι, ήταν πολύ καλή σειρά,

ήταν το κάτι διαφορετικό.

όπως φαντάζεσαι βέβαια, δεν ήρθα για αυτό εδώ.

ήρθα για να διορθώσω μία αδικία,

έτσι την βλέπω εδώ και λίγες ημέρες δηλαδή.

είναι σκοτεινή σειρά το true detective.

έχει υπόβαθρο. σε πάει βόλτα για πλάκα,

και σε γυρνάει σπίτι, επειδή μπορεί. ναι.

μην ξεχάσω, έχει και ωραία κέρατα.

αυτό ακριβώς.

είχε κέρατα, και είναι νεκρή.

μα ποιό άρρωστο μυαλό θα έκανε κάτι τέτοιο...;;;

ποιό άραγε...

ok, ίσως έτυχε.

τα κέρατα ήταν η πρώτη συσχέτιση,
αυτό άρχισε το ταξίδι μου,
ασχέτως αν δεν είναι αυτό ακριβώς, το ένα με το άλλο.

για να αυτοπαγιδευτώ (δεν την χορταίνω αυτήν την λέξη),

δεν θα συγκρίνω κάτι με κάτι άλλο.

μίλησα για αδικία, και θέλω απλά να εκφράσω την άποψή μου.

προφανώς και είχε κάτι χειμωνιάτικο το TD,

αλλά νομίζω ότι πήρε πολύ hype, όχι αδικαιολόγητα,

αλλά μην ξεχνάμε όλα τα υπόλοιπα.

hannibal κυρίες και κύριοι.

ωραίοι οι μονόλογοι, ωραίοι οι περίεργοι χαρακτήρες,

αλλά εδώ ευτυχώς μιλάμε για την μητέρα των μαχών.

η κλασική ιστορία του κ.Lecter,

όπως λέει το βιβλίο, που τοποθετείται αρκετά πίσω, χρονικά μιλώντας.

δεν είναι καν στην μέση η δεύτερη season,

και όμως έχει ανεβάσει την πλοκή της σε άλλα επίπεδα,

προφανώς θα το παίξουν πιο σοβαρά φέτος το παιχνίδι.

εξαιρετική η πρώτη season, έπαιξε αρκετά ακίνδυνα βέβαια,

βασίστηκε αρκετά στην έννοια της περιπέτειας,

όχι φέτος όμως.

this time it's personal,

που λέει και μία ωραία ατάκα,

και αυτό ακριβώς βλέπουμε.

εμβαθύνει σε όλους τους χαρακτήρες, 

χωρίς να κουράζει, χωρίς να σε κάνει να στρέφεις αλλού το βλέμμα,

μπαίνεις βαθιά στην ψυχοσύνθεση του ήρωα,

βλέπεις ό,τι βλέπει, αισθάνεσαι ό,τι αισθάνεται,

κάνεις μαζί του ψυχανάλυση, 

χωρίς συμβιβασμούς, η μαυρίλα είναι εκεί μπροστά,

και το μόνο που έχεις να κάνεις είναι να πας με το ρεύμα,

θα βρει τρόπο να μπει και σε εσένα μέσα,

είναι θέμα χρόνου.

εδώ να αναφέρω, ξανά, κάτι προσωπικό,

αλλά με έχει αφήσει άναυδο η ερμηνεία αυτού του ανθρώπου.

ανταποκρίνεται εξαιρετικά, μέχρι στιγμής,

σε έναν ρόλο που 99%,

θα έλεγες ότι θα σε κάνει να θυμηθείς τον τεράστιο Anthony Hopkins.

όχι, δεν θα σε ξενερώσει,

όχι δεν θα σε κάνει να δεις ξανά την σιωπή των αμνών.

δυστυχώς πλέον έχουμε δει πολλά remake, μεγάλων ταινιών,

που μόνο θλίψη και οργή μας προκάλεσαν,

δεν έχουμε να κάνουμε με κάτι τέτοιο εδώ, ευτυχώς.

απόλυτος σεβασμός στην ιστορία,

αλλά όχι ο ακίνδυνος, 

προσθέτουμε στοιχεία, αλλά κρατάμε το νόημα ρε αρτέμη.

χαμός απο συμβολισμούς,

αλλαγές στην πλοκή εκεί που πρέπει,

γενικά, όλα αυτά που θα σε κρατήσουν εκεί.

το είχα αναφέρει ένα χρόνο πριν μήτσο (είχες απόλυτο δίκιο για την σειρά όπως βλέπεις),

ότι τον είχα λιώσει τον δόκτωρ, 

και σήμερα έρχομαι ξανά εδώ να προσκυνήσω.

δεν είναι θέμα ποιός την έχει πιο μεγάλη,

απλα θεωρώ αδικαιολόγητη την διαφορά ενός ολόκληρου βαθμού,

στο imdb, και είπα να το κάνω ζήτημα..

για να ξεκαθαρίζω λίγο το τοπίο,

το hannibal με χτύπησε κάτω από την ζώνη,

ιδιαίτερα τα πρώτα επεισόδια της τρέχουσας season.

δεν είναι απλά μία μαυρίλα,

δεν είναι απλά μία σκοτοδίνη,

δεν είναι απλά μία ανικανότητα για το τι είναι πραγματικό (και τι όχι),

είναι αυτό που σε βάζει μέσα,

και παίζεις εσύ μπάλα.

πριν από πολύ καιρό,

είχα διαβάσει μία ατάκα,

και είχα κάποιες ενστάσεις.

έλεγε ότι οι άντρες με μούσια είναι οι κακοί,

αυτούς πρέπει να φοβάσαι, και κάπως έτσι, το έπιασες το νόημα νομίζω.

στο τέλος έλεγε "ανέφερε έναν άντρα που ήταν κακός, και ξυριζόταν κόντρα."

πέτα και τα σκουπίδια φεύγοντας

η κακία, το σκοτάδι,

η υπέρ του δέοντος αγάπη για κάτι, για ό,τι, η ομορφιά, η ένταση,

πάντα όλα φαινόταν στα μάτια.

δεν είναι εμφάνιση,

δεν είναι τα ρούχα,

δεν είναι η σωματική δύναμη.

πάντα, όλα αυτά, κρύβονται στο βλέμμα.

πάντα το κόλπο ήταν στα μάτια.

ο νέος hannibal lecter,

αυτόν πιο πάνω αντικαθιστά εξαιρετικά, όχι ισάξια,

δεν είναι κάτι που είναι εφικτό νομίζω,

αλλά δεν θα σε κάνει να αναπολήσεις κάτι άλλο,

και αυτό είναι μία τεράστια, και σπάνια νίκη.

και στην τελική, 

αν ο rust έμπαινε σε φασαρία με αυτόν,

νομίζω όλοι ξέρουμε την κατάληξη.

κάποιος θα έφευγε χορτάτος.


(Υ.Γ. έρχονται οι deftones)