χαλασμένος δίσκος

(slow decay, I won’t stop fighting;yet)

Ήταν σαν τότε που θυμάμαι.

Τότε που όλα ήταν τόσο ίδια, που περίμενα.
και τώρα θυμήθηκα πάλι, και δεν ξέρω που ακριβώς θα καταλήξει αυτό.

Ψάχνω το μηδέν στον άξονα,
αλλά πως γίνεται όλα να γυρνάνε στα δικά σου μάτια.

Μάλλον ήταν σαν εκείνη την ημέρα που γυρνούσα πίσω,
και πρόσεξα κάτι για πρώτη φορά,
εκείνο το δάσος που φαινόταν τόσο πράσινο,
μα όσο πιο πολύ το κοιτούσα, τόσο περισσότερο έχανα τα χρώματα,
ήταν σαν να ήμουν παρών σε μία γένεση,
σαν μία τεράστια ακτίνα φωτός να ανάβλυζε από εκεί,
ξαφνικά όλα ήταν λευκά.

Σαν το λευκό που με τραβούσε στο βλέμμα σου,
λες και το χρώμα ήταν το φημισμένο τραγούδι από τις σειρήνες.

Και θυμάμαι να βουτάω μέσα στο άγνωστο,
δεν ήξερα πόσο θα διαρκέσει η πτώση,
δεν ήξερα καν σε τι θα προσγειωνόμουν,
αλλά σήμερα τα θυμήθηκα,
και δεν ξέρω αν πέφτω ακόμα.

Περίεργη πράγμα η μνήμη,
μάλλον η απόλυτη ησυχία έχει την τάση να την φέρνει στο προσκήνιο.

Ακόμα πιο περίεργο είναι αυτό που δεν μπορούσες κάποτε να σκεφτείς
ότι μπορεί να είναι πιθανό,
μα να το βλέπεις τόσο κοντά λίγο καιρό μετά.
θύμισέ μου να μην στοιχηματίσω ποτέ για το πώς θα μας βρει ο χρόνος,
όταν όλα μπορούν να ανατραπούν τόσο γρήγορα,
όσο μία ματιά που ήρθε και έφυγε, ή μία ματιά που δεν υπήρξε ποτέ.

Αισθάνομαι τόσο ειρωνικός,
φροντίζω να περιτριγυρίζομαι από χαρά,
αλλά πάντα καταφέρνω να ξεφεύγω και να έρχομαι σε εσένα όταν με καλείς,
σαν να θέλω να ακούγομαι επίτηδες παράφωνος.

Ευτυχώς όμως αυτήν την ηχογράφηση την ακούω μόνος.

20-13

Δεν θα πω πολλά για το 2013, 

ίσως μόνο ότι αυτή η στιγμή που το αποχαιρετάω παίζει να είναι η ομορφότερη φέτος. 

Δεν μπορώ να περιγράψω τον κυκλώνα στον οποίο βρέθηκα, 

ηθελημένα κάποιες φορές, κάποιες άλλες όχι. 

Μακριά. Ξου. Όχι άλλο 13. 

Μουσικά μιλώντας, κάποια album δεν μπήκαν (ουάου), 

αλλά δεν θα κάτσω να σκάσω κιόλας, 

ας ήταν καλύτερα, ας με είχαν στα thank you notes, 

ας με έστελνε η εταιρία κανα demo, καμιά κασέτα, μία αφίσα έστω. 

Anna calvi δεν πρόλαβε, αλλά φαίνεται εξαιρετικός δίσκος, ήδη έχω 2-3 αγαπημένα,  

arcade fire δεν ήμουν σε φάση-φαίνεται καλύτερος από το suburbs πάντως,  

alice in chains δισκαρος αλλα τώρα τελευταία άρχισα να τον ακούω σοβαρά,  

daft punk ούτε για αστείο καθώς δεν είμαι 15, 

ούτε αναπολώ την καλή disco περίοδο της μουσικής, 

black dahlia murder έβγαλαν εξαιρετικό δίσκο, 

αλλά δεν ήταν η σωστή χρονιά για κάτι τέτοιο (personally speaking),  

dillinger και paramore είναι αδυναμίες, για διαφορετικούς λόγους, 

αλλά δεν τα άκουσα αρκετά,  

dropkick murphys ίσως έχουν το κομμάτι της χρονιάς (μέχρι εκεί όμως),  

editors δεν έπεισαν τελικά, περιμέναμε προφανώς κάτι καλύτερο (;;),  

fuck buttons δεν μπήκαν επειδή δεν πήρα πολλά ναρκωτικά φέτος,  

goldfrapp ξέχασα να το ακούσω μετά την 4^η φορά (κάτι λέει αυτό), 

o Elton john (μου φάνηκε ότι) έβγαλε εξαιρετικό δίσκο, 

αλλά και αυτό δεν το άκουσα πολύ λόγω χρόνου,  

katy perry είσαι η θεά μας, αλλά δεν ήταν χαρούμενη χρονιά φέτος, 

περιμένεις στην γωνία όμως, να το ξέρεις, 

london grammar ωραίο ντεμπούτο, θα τους δούμε μπροστά μας στο μέλλον είμαι σίγουρος, modern life is war επιστροφή της δεκαετίας, 

δεν το άκουσα αρκετά όμως-έπεσε πάνω στους touche amore, 

national ίσως και να έπρεπε να το βάλω, 

αλλά δεν μου έδωσε πολλά κομμάτια-ίσως κάνω και λάθος βέβαια, 

oathbreaker δεν ξέρω γιατί όχι, ίσως τα άλλα ήταν καλύτερα (όχι), 

ocean μάλλον θα έβαζα, δεν πήγα στην συναυλία όμως (φοβερή δικαιολογία),  

pearl jam επίσης καλός δίσκος, χωρίς το προσωπικό κλικ όμως, 

tesseract δεν χώρεσαν τελικά, ήδη μιλάμε για δίσκο σταθμό πάντως, 

white lies κάποια κομμάτια και μέχρι εκεί, 

και έχω και άλλο ένα που θα μπορούσε,  

o woodkid δηλαδή, δεν μπήκε επειδή είχα καλύτερα.. 

Καλή χρονιά πάντως, πολλά και διάφορα βγήκαν, 

πολλοί προσωπικοί δίσκοι πάντως, μάλλον θα έπρεπε να το περιμένω. 

Πάμε να δούμε..

20. katie melua - ketevan

καλώς την katie, καιρό είχαμε να την δούμε. 
Εδώ επιστρέφει στα παλιά της λημέρια, στα λίγο πιο jazz μονοπάτια. 
Δεν ξέρω γιατί δεν συζητήθηκε πολύ το συγκεκριμένο, υποθέτω πως αδικήθηκε..

19. kvelertak - meir

Δεν είναι πολύ ψηλά, επειδή δεν ξέρω. 
Το άκουσα αρκετά, αλλά δεν μου ήρθε ο πρώτος ντουβρουτζάς, όπως τότε. 
Και λογικό είναι. Αλλά περίμενα κάτι ανάλογο. 
Κακώς. Είναι εξαιρετικός δίσκος.

18. bastille - bad blood

Χαμός, όπως πρέπει. Ανεβαστική electro-pop, 
με κομμάτια που σου κολλάνε στο κεφάλι, 
εξαιρετική επιλογή για εμάς τους (μουσικά) bisexual.  
Hvala

17. watain - the wild hunt

δεν περίμενα κάτι λιγότερο. 
Μάτωσα, κυριολεκτικά, για να παίξω το lp σπίτι μου. 
Έτσι πρέπει. Στιχάρες, απίστευτη μουσική, έτσι είναι το black metal το 2013.

16. lorde - pure heroine

Πως δεν την είχα πάρει χαμπάρι, δεν ξέρω. Καλά οκ, ξέρω. 
Το εξώφυλλο μου τράβηξε το ενδιαφέρον, και την έψαξα, και έπαθα πλάκα. 
17 χρονών και έβγαλε αυτό;; 
αλήθεια, τα δικά μας τα 17χρονα τι ακριβώς κάνουν;..

15. miley cyrus - bangerz

Ναι. Μπορεί να κάνει ό,τι θέλει. Και θα το κάνει. 
Και θα βγάλει και δισκάρα. Ναι. Και ακόμα δεν άρχισε. 
Χρόνια δηλώνω fan, και πρέπει να παραδεχτώ ότι δαγκώθηκα με τις κινήσεις της, 
είχα πει πως θα την πάρουν με τις πέτρες αν δεν βγάλει καλό δίσκο. 
Ντροπή μου που δεν ήμουν σίγουρος. 
Δώσε πόνο Miley, το έχεις

 

14. haim - days are gone

Μία φίλη μου το πρότεινε, και έπαθα πλάκα, είναι γεγονός. 
Αν είχε βγει νωρίτερα, αν το είχα ακούσει νωρίτερα, σίγουρα θα ήταν πιο ψηλά. 
Μπράβο στα κορίτσια, που δείχνουν ότι ξέρουν καλά τι κάνουν. 
Ντεμπούτο είναι, το είπαμε αυτό..;;

 

13. altar of plagues – teeth, glory and injury

δεν υπάρχουν πια. Έβγαλαν τον δίσκο της ζωής τους, και το βύθισαν το καράβι. 
Δεν περιγράφεται αυτό το ιρλανδικό black. Τέτοια θέλουμε, θα μπορούσα να πω, αλλά με πρόλαβαν. Δεν πειράζει..

 

12. laura marling - once i was an eagle

Συνεχίζει στην ποιότητα η συγκεκριμένη, 

έτσι όπως μας έμαθε, και φέτος το συγκεκριμένο το είδα σε πολλές λίστες. 

Καλά σας τα έλεγα. Μάθετε μπαλίτσα. 

Απίστευτη φωνή, με απίστευτες ενορχηστρώσεις. Για πλάκα.

 

11. all pigs must die - nothing violates this nature

Μανία. 
Ο τρόπος που χτυπάει τα πιατίνια στην αρχή σε προετοιμάζει για αυτό που έρχεται. 
Δίνει πόνο, με μία από τις καλύτερες αμερικάνικες φωνές, 
ίσως την αγαπημένη μου, και έναν οχετό για μουσική. 
Οι converge έχοντας πάρει κοκαΐνη, ηχογραφώντας τα τελευταία κομμάτια πριν διαλύσουν. 
Αυτό.

 

10. chelsea wolfe - pain is beauty

Όταν οι άλλοι προσπαθούν να το παίξουν σκληροί και σκοτεινοί 
γκαρίζοντας και βάζοντας ασπρόμαυρες μπογιές στα πρόσωπά τους, 
αυτή απλά τραγουδάει. 
Μία σύγχρονη diamanda galas, αν μου επιτρέπετε. 
Σίγουρα ο πιο pop δίσκος της, αλλά αν είναι αυτό το «ξεπούλημα», 
τότε δεν θέλω να ξανακούσω underground μπάντες..

 

9. deafheaven - sunbather

Αποκάλυψη οι deafheaven είχε πει ένας δικός μας άνθρωπος, 
για το πρώτο, το καλό, και οι τύποι το πήγαν αλλού. 
σουγκέιΖ και νορβηγίλα, και όμως αυτό έκαναν. 
Άμα είναι έτσι, γουστάρω και ‘γω.

 

8. qotsa - ..like clockwork

Εύκολο. Το έκανε πολύ εύκολο, και ίσως γιαυτό να ξενέρωσαν κάποιοι. 
Στράβωσε, χλόμιασε, σκοτείνιασε, και αυτό του βγήκε και στον δίσκο. 
Όπως είχα ξαναπεί, θυμίζει πολύ arctic monkeys στα δικά μου αυτιά, 
τουλάχιστον στην εκτέλεση των τραγουδιών, και αυτό μόνο καλό είναι. 
Μαγκιά του

 

7. julia holter - loud city song

Τι αδυναμία είναι, δεν λέγεται. Έπαιξε πολύ το συγκεκριμένο, λόγω της φύσης του. 
Απολύτως χαλαρό, απολύτως ταξιδιάρικο, με την σωστή την έννοια. 
Όλα της τα δισκάκια, για να είμαι ειλικρινής. Ψάξου.

 

6. palms - palms

Άργησε και αυτό να κάτσει, αλλά έκατσε καλά. 
Ίσως όχι αυτό που περιμέναμε, αλλά κανείς δεν μας ρώτησε κιόλας να σε πω. 
Αν σε αρέσει το change δοκίμασε άφοβα, 
αν περιμένεις το mosquito control με τα φωνητικά του Moreno, 
δεν είσαι ούτε ο καφάσης, 
είσαι κάτι χειρότερο.

 

5. erlen meyer - erlen meyer

Αυτό που βλέπεις. Αυτό σου προκαλεί. 
Δεν ξέρω πως ακριβώς να το χαρακτηρίσω. Θα το πω ντεμπούτο. 
Θα το πω καλό δίσκο. 
Αν δεν το ακούσεις όμως, δεν έχεις ιδέα για τι πράγμα μιλάω. 
Αλήθεια.

 

4.cult of luna - vertikal

Εδώ είσαι. Πολλά χρόνια περιμέναμε, και καλά κάναμε. 
Μεγάλος δίσκος, από την μεγαλύτερη μπάντα (προσωπικά μιλώντας) του ιδιώματος. 
Μόνο για ανοιχτόμυαλους. Φημολογείται έχει και dubstep. 
Με τις υγείες σας

 

3. arctic monkeys - am

Γουστάρω. Πολύ. 
Την είδαν αλλιώς, γιαυτό και άργησε να κάτσει καλά ο δίσκος, αλλά γουστάρω. 
Άντε μπας και μάθουν μπάλα τον κοσμάκη. 
(επίσης αν κάποιος ξαναπεί το r u mine καινούριο κομμάτι, 
θα αυτομολήσω λες και βλέπω γαύρο να πανηγυρίζει γκολ μέσα στην 4. Την Α.)

 

2. savages - silence yourself

Don’t let the fuckers get you down.  
Καλά που ήσουν εσύ, δεν τους άφησα. 
Σε άκουσα δυνατά, όπως μου ζήτησες. 
ο μόνος λόγος που δεν είναι στην κορυφή, 
και θα ήταν τόσο εύκολο να είναι Νο1 
είναι η κακή τύχη να έχει βγει το αποκάτω την ίδια χρονιά. 
Το μουσικό παιδί του murphy και της siouxαρας με νονό τον Curtis. 
Σε παρακαλώ, silence yourself.

1. touche amore - ..is survived by

But if I’m going down with you, then you are going down with me.

 Ήρθε την κατάλληλη στιγμή, και προσκύνησα. 

Μεγαλείο τα λόγια του, ψυχική ανάταση η μουσική του. 

Συναίσθημα, βία, στοργή και πόνος. 

Όχι άλλα λόγια όμως, άφησε τις ταμπέλες στην άκρη και βάλτο να παίξει.

καιρό είχα να μετρήσω ανάποδα σε κάτι τέτοιο, πλάκα είχε.
κάθε μέρα θα μπορούσα να αλλάζω λίγο πολύ την σειρά βέβαια,
αλλά σήμερα είναι έτσι. αυτό να κρατήσετε. 
είναι καλή μέρα σήμερα.