όπου γης..

και πατρίς. έτσι λέει το ποίημα δηλαδή.

Σε μία βδομάδα θα είμαστε ολλανδία,
για να δούμε μία άλλη πατρίδα,
μία wannabe πατρίδα για κάποιους,
τον λεγόμενο παράδεισο για κάποιους άλλους.
οκ, ίσως μιλάμε για τους ίδιους.

ό,τι πιο ντεμέκ έχω ακούσει στην ζωή μου πάντως,
έχει την λέξη ολλανδία μέσα, δεν ξέρω τι φταίει για αυτό,
αλλά ίσως μπορώ να μαντέψω.

όχι ρε παιδιά,
δεν έχω πάει στην ολλανδία,
δεν έχω κάνει μπάφους μέσα σε μαγαζιά,
και προφανώς δεν ξέρω τι χάνω.

είναι υπέροχο να βάζεις την δική σου/δική μας λογική,
σε έναν άλλο, προφανώς πιο απελευθερωμένο λαό.
η οποία λογική βέβαια μας έφερε στο σήμερα,
αλλά αυτό λίγη σημασία έχει.

αυτό που έχει σημασία είναι ότι για λίγο καιρό,
ένας φίλος δεν θα είναι μόνος,
και θα μιλάει ελληνικά στην μέση του πουθενά.
στο μυαλό μου το έχω σαν κάτι πολύ σημαντικό,
τουλάχιστον αγχολυτικό.

είναι γεγονός πάντως ότι έχω ακούσει πολύ καλά λόγια γενικότερα,
ένα πολύ όμορφο μέρος, πολύ ανθρώπινο,
και ο πήχης έχει ανέβει,
περιμένω να δω ωραία πράγματα..

θα τα σπάσουμε όλα ρε,
μην μασάς τίποτα, ερχόμαστε.