why should i??

γιατί άραγε;

διάβασε αυτό, και μιλάμε μετά.

εδώ ντε

γιατί να πρέπει να βιώσω κάτι που δεν είναι εκεί;;
(το σωστό είναι αυτό:
why should i experience what isn't there?)

αυτό διάβασα πριν από λίγο,
το οποίο αναφέρεται σε μνήμες,
σε ιστορίες, σε ιδέες που μας είπαν πως υπάρχουν,
ίσως με αποδείξεις, ίσως και όχι,
δεινόσαυροι, θεοί και δαίμονες,
φιλία, αγάπη, το πρωτάθλημα στον ΠΑΟΚ,
και έχω μία απορία.

γιατί να "πρέπει" να βιώσω το ό,τι;;

είναι τόσο μεγάλη η ανάγκη της εμπειρίας;;

ο καθένας μας έχει τα στάνταρ του,
τις ιδέες του, μεγάλα παιδιά είμαστε,
που λέει και η ανάγκη,
και λειτουργούμε αναλόγως.

δεν είναι αγώνας δρόμου η εμπειρία,
δεν είναι μάχη για το ποιός την έχει μεγαλύτερη,
ανάγκη είναι.

και έτσι θα έπρεπε να το βλέπουμε.

η όλη ιστορία έγκειται στην στιγμή.

στην στιγμή που βιώνεις κάτι.
ίσως να την υπερναλύσεις,
ίσως να μην το κάνεις και ποτέ.

όλα έχουν δύο πλευρές,
την θετική και την αρνητική ρε γαβ,
όλα κρίνονται εκ του αποτελέσματος.

έτσι βγήκε τώρα, έτσι θα παώ και εγώ.

αν αυτό που βιώνω τώρα,
είναι έρωτας ή όχι,
θα το δω καθαρά σε λίγο καιρό,
όχι τώρα που είμαι μέσα στην καταιγίδα.

εκτός και αν γίνει το ιστορικό,
το απίστευτο, το άρρωστο,
και χωθώ τόσο βαθιά στον κατακλυσμό,
και καταφέρω να φτάσω στο κέντρο του,
στο λεγόμενο eye of the storm (τι δισκάρα ρε πούστη),
στην απόλυτη ηρεμία δηλαδή.

εκεί μόνο θα μπορέσω να νιώσω τι συμβαίνει,
θα πρέπει να απομακρυνθώ από το συμβάν,
θα πρέπει να απομονωθώ.

και αυτό μόνο στην ηρεμία μπορεί να συμβεί.

είτε θα είσαι τόσο μέσα,
είτε τόσο έξω.

δεν ξέρω αν η απλότητα είναι η λύση λοιπόν.
αν ρωτάς εμένα, η αμεσότητα είναι.

το θέμα δεν είναι να μην σκέφτεσαι,
και να λειτουργείς επι τόπου.
ακούγεται φοβερό, άδραξε την μέρα,
σε εμάς συγκεκριμένα μιλάμε κυρίως για την νύχτα, αλλά οκ,
ίσως και να μην είναι τόσο ουσιαστικό όσο ακούγεται.

να σκέφτεσαι, λέω εγώ.
να σκέφτεσαι, όσο σκέφτεσαι συνήθως.
σαν την γυμναστική, το τρέξιμο ένα πράμα.
το πρώτο πράγμα που σου λένε είναι να αναπνέεις.
τόσο αστείο, αλλά τόσο σημαντικό.
μην αλλάζεις τις συνήθειές σου, επειδή "γυμνάζεσαι".

να μιλάς.
να εκφράζεσαι.
να αναφέρεις τις απορίες σου,
όποιες και αν είναι αυτές,
να μην κρύβεσαι,
να μην ντρέπεσαι.

προφανώς και υπάρχει η περίπτωση να ξενερώσει ο απέναντι.
επειδή μιλάς πολύ,
επειδή δεν είναι κουλ να ρωτάς "δεδομένα" πράγματα.

τίποτα δεν είναι δεδομένο ρε φίλε.
τίποτα δεν είναι σίγουρο,
τίποτα δεν είναι αχρείαστο.

δεν είναι θέμα ανασφάλειας,
θέμα ανάγκης είναι.

μετά από πολύ προσωπική σκέψη,
και αναζήτηση ίσως,
κατέληξα στο γεγονός της προσωπικής ύπαρξης,
προσωπικών πιστεύω και ιδεών.

θα κάνω αυτό που με χαροποιεί σήμερα,
αυτό που χρειάζομαι για να περάσω την βδομάδα,
όχι τον μήνα, όχι το τέλος της ζωής μου.

δεν έχει την αίσθηση του carpe diem,
σας διαβεβαιώ.

απλά ξέρω τι θέλω.
είμαι ξεκάθαρος, ανοιχτός,
γλυκός και σκληρός ταυτόχρονα,
δεν υπάρχουν κανόνες εδώ.

ένα μετράει, να ξέρω ότι δεν κράτησα κάτι πίσω,
δεν κρύφτηκα σήμερα,
δεν άφησα κάτι για αύριο.

σήμερα σε είπα ότι σε γουστάρω,
ότι θέλω να κλειστούμε στην τουαλέτα για 5 λεπτά μαζί,
επειδή αυτό ακριβώς σκεφτόμουνα.

αν δεν θα στο έλεγα,
μάλλον δεν θα το σκέφτηκα.
αυτό δεν σημαίνει ότι δεν το ήθελα,
σημαίνει ότι δεν το σκέφτηκα.

άφησέ με να το ζήσω,
άσε με να σε ζήσω,
με γεμίζει αυτό,
με γεμίζεις και εσύ,
και αυτό που βλέπω,
απλά προσεύχομαι να είναι η αλήθεια.


και στην τελική,
για να μην πλατιάζω άλλο,
αν ο απέναντι ξενερώσει,
ε ok,
μάλλον θα γινόταν αυτό κάποια στιγμή,
ίσως όχι τώρα, ίσως πιο μετά.
ίσως να χάσεις εμπειρίες έτσι.

αλλά τουλάχιστον θα χάσεις εμπειρίες όντας ο εαυτός σου,
και όχι κάποιος άλλος,
όχι κάποιος ψεύτικος,
όχι κάποιος που απλά προσαρμόστηκε στην κατάσταση.

και δεν μπορώ να σκεφτώ έναν πιο περήφανο τρόπο για να χάσεις κάτι.
χάσε κάτι επειδή ήσουν (εσύ) ρε.