love will save you (but it won't save me)

είναι τόσα πολλά αυτά που θέλω να γράψω,
που δεν μπορούν να χωρέσουν σε μία λέξη,
μία ατάκα, μία πρόταση, ίσως ένα ολόκληρο κείμενο.

είναι το συναίσθημα που με αφήνει να νιώσω ο συγκεκριμένος,
κάθε φορά να με γεμίζει και διαφορετικά..

έχω πέσει μέσα στα τάρταρα της μαυρίλας,
έχω νιώσει την ελπίδα της θλίψης,
του μόνιμου πόνου, τόσο,
που έχω μουδιάσει από την αλήθεια.

δεν μπορώ να πω ότι είμαι σε αρνητική φάση,
αφού δεν είμαι, ψέματα δεν λέω, με ξέρεις,
απλά είναι εκείνη η παγωνιά που ζεσταίνει,
που λέει ψιθυριστά και ο ποιητής.

τώρα είναι ωραία όμως,
μου βγαίνει σε δημιουργικό,
και δεν έχω απαιτήσεις,
η μεγάλη μαυρίλα είναι παρελθόν, ούτως ή άλλως.

ο λόγος, για ακόμη μία φορά,
είναι ο συνδιασμός κάποιων λέξεων,
συντροφιά με μία επαναλαμβανόμενη ακολουθία μουσικής,
που δεν μπορεί να περιγραφεί,
μπορεί μόνο να εμπεδωθεί,
να βιωθεί, να εισέλθει στα ενδότερα (σου).

εκείνο το λευκό φως που αναβλύζει από το στόμα του άπειρου.
(κάπως έτσι θα ήθελε να ακουγεται ο nick cave να σε πω)

"Love will save you when the ocean splits itself in two
Love will save you when the cold wind blows right through you
Love will save you when the poison eats the precious air
And love will save you from the snake that crawls around down there
But it won't save me

Love will save you from the evil and the greed of ignorant men
And love will save you from the guilt you feel 

when you betray your only friend
Love will save you from yourself when you lose control
And love will save you from all the lies your lover ever told you
But it won't save me

Love will save you from the truth when you think you're free
Love will save you from the cold light of boring reality
Love will save you from the corruption of your lazy-minded soul
And love will save you from your selfish and distorted goals
But it won't save me

Love will save you from the black night and the lightning and the ghost
Love will save you from your misery, then tie you to the bloody post
Love will save you from the hands that pull you down beneath the sea
Love may save all you people, but it will never, never save me
No it won't save me"

με γεμίζει, με ανατριχιάζει,

και δεν μπορώ καν να αρχίσω να εξηγώ το πόσο μου ταιριάζει.

δεν είναι θέμα αγάπης, 

δεν  είναι τόσο επιφανειακό.

η αγάπη, εδώ, συμβολίζει ολόκληρη λογική πάνω στην ζωή,

μιλάει για ανθρώπους που όλοι ξέρουμε,

για ανθρώπους που ίσως είμαστε, ίσως είμασταν.

όλα θα τα κάνει η αγάπη, αλλά όχι σε εμένα.

ίσως επειδή δεν την έχω,

ίσως επειδή δεν την ψάχνω,

ίσως επειδή δεν συμβολίζει αυτό για εμένα.

ίσως επειδή όλα αυτά θα τα κάνω εγώ για μένα,

δεν θα περιμένω κάποιον άλλον.

αυτοί είναι οι swans κυρίες και κύριοι, για εμένα,

αυτό είναι το δείγμα που ίσως ακούσετε,

και ίσως να είναι αρκετό για να έρθετε στην συναυλία τους,

τον δεκέμβριο στην πόλη μας.

την προηγούμενη φορά έπαιξε λίγο, δεν πάλευαν την ζέστη.
τώρα είναι χειμώνας όμως,
και δεν θα υπάρξει έλεος.

(το ότι είχα και δεύτερο κομμάτι που κόλλησα,
αλλά δεν το βρήκα στο youtube, πόσο χιπστερ με κάνει;;)

τώρα που το θυμήθηκα,
θα το ξαναπώ.

είναι τόσο βαθύ το σκοτάδι ρε μήτσο,
που η jarboe, ναι αυτή

είναι απλά ένα γατί,
αν θα μπορούσες να την πεις κάτι τέτοιο,
μπροστά στον τεράστιο κ.Gira.

no dream, no sleep, no suffering