amicitia fortior

εντάξει, πολλά είχα ακούσει,
πολλά είχα δει στο ιντερνΈτ,
τίποτα δεν με προετοίμασε για το σάββατο.

αυτό το "περίμενε",
εκεί που ο κιθαρίστας παίζει την εισαγωγή του the pain it is shapeless,
και ο ψυχάκιας ακόμα δεν έχει ανέβει στην σκηνή,
αλλά τον βλέπεις ξαφνικά στο βάθος,
και κάπου εκεί την ψιλιάζεσαι.

Stigma your name onto my lungs.

πηγαίνουμε μπρος-πίσω, πάνω-κάτω,
αν βάλεις gps για εκείνη την ώρα, θα πάθεις πλάκα.

είναι αυτή η πλευρά μου (μας),
αυτό το σκοτεινό που ξαφνικά βρισκει τον δρόμο.

ούτε μία κουβέντα πέρα από στίχους,
ούτε ένα καλησπέρα, ούτε καληνύχτα, τίποτα πέρα από μουσική.

το παίρνουν τουλάχιστον σοβαρά αυτό που κάνουν,
αυτό με άφησαν εμένα, και τώρα είναι και ο καιρός τους,
τώρα που πήγαν στην neurot.

δεμένοι, έτοιμοι, αν και θα μπορούσαν να έχουν μεγαλύτερο set.
δεν ξέρω αν ανήκουν στην κατηγορία converge
(μία ώρα επειδή έτσι όπως τρέχουμε δεν μπορούμε παραπάνω),
αλλά ένα ακόμα κομμάτι τους έπαιρνε νομίζω.

δεν μπορώ να σταματήσω να τους ακούω, 2 μέρες μετά την συναυλία,
ανοίξανε πληγή που δεν κλείνει..

προσωπικά,
δεν έχω θέμα με την καφρίλα που βγάζει ο τραγουδιάρης,
με τα αίματα και όλα αυτά, δεν ξέρω αν κάποιους τους ενοχλεί,
εμένα με φαίνεται πως ταιριάζει απίστευτα,
όλη η ένταση της μουσικής, των στίχων,
αντικατοπτρίζεται 100%.

btw, πολλά διαβάζω ότι ξαφνικά ακούγονται σαν neurosis.

ε όχι ρε φίλε, εντάξει,
υπέγραψαν στην εταιρία τους, μην τα ισοπεδώνουμε όλα.
προφανώς και έχουν τον δικό τους ήχο,
και στην τελική, ολόκληρο αυτό το ιδίωμα έχει τατουάζ τους neurosis.

να ηρεμήσουν (μητσο),
και να κάτσουν να ακούσουν τι έχει να τους πει η συγκεκριμένη μπάντα,
εκτός και μιλάμε για άμπαλους..

την αγάπη μου, και τον σεβασμό μου,
ευχαριστούμε.

το θέμα είναι ότι βρήκα κάτι να λιώσω μέχρι την μεγάλη τρίτη-9-10-2012.

οβερ εντ αουτ.