it's supernatural, extra-terrestrial

εγώ φταίω??
ε όχι.

ήρθε η ώρα για την αλήθεια..
είναι γεγονός ότι αγαπάω την metal μουσική,
αλλά όχι μόνο αυτήν.
ναι ladies and gentlemen,
θα το πω, ποτέ δεν αίσθάνθηκα μεταλάς.

δεν ξέρω γιατί,
και αν το σκεφτεί καλά κάποιος,
με αυτήν την μουσική μεγάλωσα,
οι μνήμες που έχω έχουν συνδεθεί με τα ανάλογα κομμάτια,
αλλά πάντα έπαιζε και κάτι άλλο στο background.

το θέμα αυτό λοιπόν το σκέφτηκα προχτές,
μία φίλη δεν μπόρεσε να δεχτεί ότι με αρέσει η katy perry.
αλλά ναι, περνάω καλά με τα τραγούδια της,
δεν ντρέπομαι.
(με τέτοιο νούμερο σουτιέν δεν γίνεται να ντρέπεσαι άλλωστε)

και προφανώς δεν είναι μόνο αυτή,
η λίστα με τις απαγορευμένες απολαύσεις είναι μεγάλη....
ας ασχοληθούμε με την tr00 πλευρά όμως,
αυτήν την γυναικωτή.

γιατί να μην είναι όμως politically correct
να γουστάρεις μία κάπως επιφανειακή μουσική?
οκ, δεν θα αλλάξει την ζωή σου,
αλλά αν αλλάξει την διάθεσή σου,
δεν έχει κάνει την δουλειά της??

ε ναι ρε πούστη, πίτσα.

και με την από κάτω, η επιστήμη σηκώνει τα χέρια...

κάποτε είχα μία συζήτηση με μία κοπέλα, αγαπημένη,
η οποία έλεγε ότι παίζει να κάνει κάτι με ένα παληκάρι,
αλλά φοβάται επειδή μάλλον είναι μαλάκας.
η άποψή της λοιπόν ήταν ότι ίσως αλλάξει αν κάνουν σχέση.
yeeeeah, no.

και της το είπα όσο πιο κατανοητά γίνεται.
ΔΕΝ υπάρχει βάθος σε εμάς, είμαστε εντελώς επιφανειακοί.
ότι βλέπεις ρε συ, δεν έχουμε layers χαρακτήρα,
αν περάσει μία ημίγυμνη, θα την κοιτάξουμε, τουλάχιστον...

δεν φτάνει παραπέρα το μυαλό μας,
γιατί πολύ απλά δεν υπάρχει παραπέρα.

και όταν λοιπόν με φτιάχνει κάτι,
αυτό αρκεί, δεν χρειάζεται κάτι extra κάποιες φορές,
και δεν είναι κακό.

στην τελική, έτσι ξεχωρίζεις πιο εύκολα τις άλλες στιγμές,
δεν υπάρχει μουσική για όλες τις ώρες,
πέρα από τους thievery.

άντε καλή βραδιά,
μετράμε ανάποδα.....