δύοχιλιάδεςδώδεκα

έλα ωρέι.

ηρθε η ώρα πάλι, και φέτο,
να μοιραστώ τα αγαπημένα μου, φετινά, δισκάκια.

υπήρξε μία συζήτηση για αυτό λίγο καιρό πριν,
καθώς φέτος είναι μία πραγματικά δημιουργική χρονιά,
μήπως και βάζαμε κάποιο φίλτρο στις λίστες μας.

κάτι απλό,
θα ήταν να βάζαμε μόνο δισκάκια που έχουμε αγοράσει.
δεν συμφώνησα, καθώς αυτό είναι σωστό,
αλλά μπορεί εγώ φέτος να έκλεινα τρύπες,
να μην είχα αγοράσει δισκάκια κτλ κτλ.
καλή ιδέα πάντως, τολμώ να πω.

φέτος λοιπον,
θα χωρίσω τα αγαπημένα,
με βάση την χρονική στιγμή που θα ήταν η τέλεια,
για εμένα προφανώς, η ακρόασή τους.

3 οι φετινές κατηγορίες,
και αυτοί που διακρίθηκαν είναι οι παρακάτω:


1. απογευματινός καφές-με ήλιο ή χωρίς

the gathering - disclosure

 περηφάνια και προκατάληψη φάση. εμείς το περιμέναμε, αλλά εντυπωσίασε ακόμα και εμάς, έχουν να πουν πολλά όπως φαίνεται, πολλά ακόμα.. τελικά, μάλλον σκέτο "περηφάνια" είναι, έχουν καταλήξει, και αυτοί, στανταράκι..

paul banks - banks

 από αυτά που θα σε αρέσουν, πριν τα ακούσεις, από αυτά που θα τα νιώσεις όπως ελάχιστα άλλα. δικαίως από τις πιο αγαπημένες φωνές της τελευταίας δεκαετίας..

taylor swift - red

εντάξει, έχει άστρο, δεν ξέρω αν έχει και τύπο να τις γράφει τα κομμάτια, 

άσε που δεν με ενδιαφέρει κιόλας. εμένα με αρέσει, με φτιάχνει, οπότε μέσα είσαι. 

πολύ καλή pop, πλέον. οι ανοιχτόμυαλοι, δοκιμάστε άφοβα.

the vaccines - come of age

το μεγάλο στοίχημα, που λέγαμε ένα χρόνο πριν. 

μπήκαν κανονικά και με τον νόμο στο top, 

και πέρασαν με απόλυτη επιτυχία το βουνό που λέγεται δεύτερο άλμπουμ. 

hvala Nevena, još..

the xx - coexist

όχι ακριβώς απογευματινό, αλλά το προτιμώ εδώ. 

μετά το φοβερό πρώτο δισκάκι, και εδώ έχουμε άκρως δυνατό δεύτερο. 

νομίζω σε λίγα χρόνια θα μιλάμε για μεγάλο όνομα, αν δεν το κάνουμε ήδη..

mark lanegan band - blues funeral

η ορθότερη φετινή μετάβαση από τον καφέ στη μπύρα. 

χαοτική η φωνή του, απίστευτες οι μελωδίες του, σε παίρνει και σε σηκώνει, 

όπως θα έπρεπε να κάνει ένας καλλιτέχνης με το δικό του όνομα. όπως πρέπει.

2. επιτέλους νύχτα...

downfall of gaia - suffocating in the swarm of cranes

δεν ξέρω αν είναι έκπληξη, δεν το νομίζω πάντως. 

εδώ είναι το φετινό ντεμπούτο που μας πήρε τα μυαλά. 

το post-metal όπως μας αρέσει, με το νεύρο που έχουν τα ντεμπούτα, 

και απλά δεν ξέρεις τι σου έρχεται. ευχαριστουμε Θανάση.

swans - the seer

επέστρεψε για τα καλά ο κ.Gira, και όπως η φωτο, μας δείχνει τα δόντια του. 

δεν είναι εύκολο πάντως, ποτέ δεν ήταν εύκολος άλλωστε, 2 ώρες, διπλό cd, αλλά πραγματικά αν έχεις τόση ώρα περιθώριο, είναι η πρώτη επιλογή...

amenra - mass V

το περίμενα σαν τρελός, ειδικά μετά το live, και όχι μόνο δεν απογοήτευσε, 

αλλά δικαίωσε τα λεγόμενά μου, το όνομα που έχουν κάνει με τόση υπομονή. 

όποιοι τους έχουν δει ζωντανά, καταλαβαίνουν τι ακριβώς είναι οι συγκεκριμένοι, 

πως βλέπουν τους δίσκους τους, τα live τους. μοναδικοί.

neurosis - honor found in decay

το θηρίο, οι πατέρες, η μπάντα που κοντεύει 30 χρόνια ζωής, και ακούγεται λες και παλεύει να κλείσει συμβόλαιο με την μεγάλη εταιρία. έφτιαξαν την μουσική της γενιάς μας, και συνεχίζουν να εντυπωσιάζουν, μόνο αυτοί μπορούν άλλωστε..

3. into the pit

unsane - wreck

το πρώτο, χρονικά για φέτος, που δεν έπαιζε να λείψει τον δεκέμβριο. 

αυτό το πράμα με το παραμορφωμένο μπάσο, δεν ξέρω, με πιάνει πάντα, 

και όταν τα λες απλά και όμορφα, τότε κερδίζεις 100%.

deftones - koi no yokan

έχουν καταντήσει κουραστικοί, πλέον όποιος με λέει ότι γουστάρει deftones, 

κοντεύει να δείχνει γραφικός. δεν ξέρω ποιος τους λέει ακόμα nu-metal, 

μάλλον έχει να τους ακούσει χρόνια, 

καθώς έχουν να παίξουν κάτι παρόμοιο πάνω από 10 χρόνια.

δεν τους βάζεις σε κατηγορία/ες, είναι οι deftones.

narrows - painted

 πολλά συγκροτήματα μας λείπουν, όπως οι botch, 

αλλά μην γκρινιάζουμε, σχεδόν πάντα υπάρχει η λύση. εγώ το λέω απλά "ακραίο", 

δεν μπορώ να καταλάβω πως δεν το σχολίασε κανείς φέτος, 

προσωπικά το θεωρώ τεράστιο δίσκο...

rolo tomassi - astraea

και εκεί που λες ότι δεν πάει παρακάτω, εγώ τουλάχιστον αυτό είπα, 

εκεί που λες "ότι είχαν να πουν, το είπαν", σου σκάνε αυτό 

και δεν ξέρεις από που σου ήρθε.. χωρίς να χάσουν την τρέλα τους, 

το έκαναν πιο ανθρώπινο, αλλά όχι ακριβώς. 

αν δεν το ακούσεις, δεν ξέρεις για τι ακριβώς μιλάω, πραγματικά.

converge - all we love we leave behind

ναι, μετρούσα ανάποδα μέχρι να βγει. ναι, το είχα κάνει προπαραγγελία. 

ναι, αξίζει να είναι το αγαπημένο μου για φέτος, όσο φανμπόης και να είμαι..

επειδή all we love, we leave behind έλε..