untitled #1

ένας χαμός - και είμασταν λίγοι,
μία ένταση - αλλά όλοι γελούσαμε.

είναι περίεργο τελικά,
μεγαλώνω, αλλά ίσως να μην το εκτιμάω κιόλας.
ίσως και να το εκτιμάω,
αλλά υποσυνείδητα, δεν μπορώ να το πω αλλιώς.

γενικά, υπάρχει ένα θέμα,
αλλά δεν ξέρω γιατί, είμαι καλά.

πάντα είχα τα δικά μου,
δεν ήμουν τόσο εξωστρεφής,
ήθελα τις στιγμές μου, και ήταν τόσο σημαντικές.

ας πούμε, δεν μπορώ να "βάζω πρόγραμμα" ότι τώρα θα ακούσω μουσική,
και να έρθεις και να μου το χαλάσεις.
το έχω μέσα στο μυαλό μου ρε συ, το χρειάζομαι,
υπάρχει λόγος που το θέλω.

και σήμερα, έγινα 29 ντε,
το χρειαζόμουν.
και δεν πειράζει τόσο πολύ που έλειπες,
πειράζει που ήσουνα εκεί.

στην ουσία, ποτέ δεν λείπεις,
φροντίζω να σε κουβαλάω όπου πάω.

και έτσι, περνούν οι μέρες, περνούν τα χρόνια..

και τώρα έμεινα πάλι με την μουσική,
να προσπαθώ να βρω πιο κομμάτι μου ταιριάζει,
πιο κομμάτι με περιγράφει σήμερα,
να έχει ηρεμία, σαν και εσένα,
να έχει ένταση, σαν και εμένα.....

σήμερα λοιπόν,
θα έχει ένταση,
θα έχει φασαρία και περιέργεια, σαν και εμένα.

πως τα κατάφερα πάλι,
και από εμένα, κατάφερα πάλι να μιλάω για εσένα, σε εσένα.

The blood that flows through me is not my own.
The blood is from the past, not my own.
The blood that leads my life is not my own.
The blood is my strength, I'm not alone.

και όπως μπαίνει η κιθάρα, που την νιώθεις σαν πιάνο,
εκεί σταματάω.

αλλά από την άλλη, όπως λέει και ο ποιητής,
You've been shown over and over, don't you know?


είναι απίστευτο, καταντάει τρομακτικό,
πόσο μπορεί να σε νιώσει ένα κομμάτι,
το οποίο γράφτηκε χρόνια πριν,
ίσως για κάτι άλλο, ίσως και όχι,
και κάθε φορά να το αγκαλιάζεις σαν να είναι η πρώτη φορά.

ναι, ξαναέπεσα στους neurosis.

αυτό από εμένα, για εσάς,
πόσο πιο ταιριαστό κομμάτι, locust λέει..





δεν με νοιάζει αν είμαι επιπόλαιος,
εγώ το λέω άμεσος,
και για να επιβεβαιώσω την φήμη που βάζω στον εαυτό μου...


μου λείπεις.

90's.

sega vs nintendo,
oasis vs blur,
και όλα αυτά που έκαναν τόσο ιδιαίτερα για εμένα/εμάς τα 90's.

μόνο ελεύθερος χρόνος τώρα τελευταία,
οπότε είπα να τελειώσω αυτό που είχα τόσο καιρό στο μυαλό μου,
μία εβδομάδα φτιάχνω/αλλάζω/διορθώνω,
αλλά νομίζω σήμερα είναι η μέρα της.

ok, η λίστα των 00's ήταν κάπως πιο εύκολη,
εδώ μιλάμε για χάος, ήθελα περίπου 150 επιλογές..

και να ξαναπώ, όπως είχα πει και στο άλλο top 50,
δεν μιλάω για αντικειμενικά καλούς δίσκους,
μιλάω για τους δίσκους που έκαναν εμένα να ακούσω μουσική,
με αυτούς που δέθηκα προσωπικά....

κάποιοι καλλιτέχνες υπάρχουν με δύο,
ή ακόμα και τρεις δίσκους, αλλά τι να κάνεις,
νομίζω πως είναι λογικό....

για εσένα φίλε αναγνώστη, με αγάπη..

50. Madonna - Ray Of Light
49. Τα Ξύλινα Σπαθιά - Μια Ματιά Σαν Βροχή
48. Emma Shapplin - Carmine Meo
47. Screaming Trees - Sweet Oblivion
46. Prodigy - Music For The Jilted Generation
45. The Gathering - Mandylion
44. Björk - Post
43. Mark Lanegan - Whiskey For The Holy Ghost
42. Sonic Youth - Goo
41. Θ. Παπακωνσταντίνου-Μ. Κανά - Της Αγάπης Γερακάρης
40. Kyuss - Welcome To Sky Valley
39. Morbid Angel - Domination
38. Nick Cave - Murder Ballads
37. Slipknot - Slipknot
36. Sigur Ros - Ágætis Byrjun
35. At The Drive-In - Relationship Of Command
34. Jeff Buckley - Grace
33. Τρύπες - 9 Πληρωμένα Τραγούδια
32. Tom Waits - The Black Rider
31. Megadeth - Rust In Peace
30. Entombed - Wolverine Blues
29. Faith No More - King For A Day, Fool For A Lifetime
28. Neurosis - Through Silver In Blood
27. Deftones - Around The Fur
26. Swans - Soundtrack For The Blind
25. The Gathering - How To Measure A Planet
24. System Of A Down - System Of A Down
23. Pearl Jam - VS
22. P.J. Harvey - Dry
21. Belle And Sebastian - Tigermilk
20. Nine Inch Nails - The Fragile
19. Meshuggah - Chaosphere
18. Στέρεο Νόβα - Στέρεο Νόβα
17. Smashing Pumpkins - Ava Adore
16. Portishead - Dummy
15. Διάφανα Κρίνα - Έγινε Η Απώλεια Συνήθειά Μας
14. Neurosis - Enemy Of The Sun
13. Entombed - To Ride, Shoot Straight And Speak The Truth
12. P.J. Harvey - Rid Of Me
11. Marilyn Manson - Mechanical Animals

10. portishead - portishead

ναι, φοβερό το dummy, αλλά εδώ φαίνεται να ξέρουν περισσότερο τι κάνουν,

σε αρπάζουν και δεν σε αφήνουν, η πρώτη μου επιλογή όταν δεν είμαι καλά, 

με καταστροφικές συνέπειες συνήθως..

 

9. the cranberries - no need to argue

λιώσιμο, κασέτα, και κυριολεκτικά το άκουγα παντού. 

μεγάλη στιγμή, και ενδεικτική της τρέλας που είχα τότε, 

όταν είχα ρωτήσει τον ξάδερφό μου, ποιος drummer είναι καλύτερος, 

αυτός των cranberries ή αυτός των slayer. 

μεγάλες στιγμές.

8. björk - homogenic

εδώ άλλαξαν όλα, εδώ έγινε η αλλαγή, εδώ την ένιωσα, 

και από τρελαμένη τραγουδίστρια, έγινε η ιέρεια που είναι σήμερα, 

στα δικά μου μάτια βέβαια...

7. neurosis - souls at zero

δίσκος-αποκάλυψη, δεν υπάρχει άνθρωπος στον πλανήτη που να του αρέσουν οι κιθάρες, και να μην του αρέσει ο δίσκος.

 όποιος το λέει, σίγουρα δεν τον έχει ακούσει. 

οι neurosis βρίσκουν τον εαυτό τους, 

και εμείς το soundtrack για τα πιο σκοτεινά μας βράδια..

6. garbage - version 2.0

το πρώτο cd που έλιωσα, κυριολεκτικά, στα παιξίματα,

και πλέον απλά υπάρχει για να υπάρχει.

οι κιθάρες όπως πρέπει, η φωνή όσο γυναικωτή χρειάζεται,

και εγώ που δεν είχα μουσικό υπόβαθρο τότε, 

αρρωσταίνω κάθε μέρα, με διαφορετικό τραγούδι. 

ακόμα και σήμερα το ακούω για πλάκα δύο φορές στα καπάκια..

5. τρύπες - κεφάλι γεμάτο χρυσάφι

ακουστικά, το χαρτάκι να διαβάζω τους στίχους, κόσμος να πάει και να έρχεται,

και εγώ να ανακαλύπτω ξανά την μουσική, έτσι όπως θα έπρεπε να είναι. 

τουλάχιστον, έτσι μάθαμε από παιδιά δηλαδή.. 

η μουσική είναι οι στίχοι.

4. radiohead - the bends

η αγαπημένη μου στιγμή, ήταν και η πρώτη επαφή με τους αποπάνω.

δεν μπορώ να συγκρίνω με άλλο album, 

δεν έχουν καλύτερα κιθαριστικά κομμάτια πουθενά αλλού, 

δεν έχουν καλύτερες μπαλάντες ούτε για πλάκα σε άλλο δίσκο. 

καλύτερα εξώφυλλα ίσως...

3. tool - ænima

τέρας. τεράστιο. κάτι από "Τ".

ποτέ ξανά η μουσική δεν με έβαλε να σκεφτώ έτσι, 

κάτι σαν mindfuck ας πούμε.

θα έπρεπε να διδάσκεται στα σχολεία..

2. p.j. harvey - to bring you my love

είχα πει πιο πάνω για μουσική που βάζω όταν είμαι καλά/χάλια/θέλω να φτιάξω διάθεση..

εδώ δεν πάει έτσι, εδώ με παίρνει και με κάνει βόλτες, με ταξιδεύει εκεί που θέλει η κυρία,

με φτιάχνει στο ένα, με διαλύει στο άλλο, και ακόμα δεν έχω βρει τρόπο να το σταματήσω.

μάλλον γιατί είναι κάτι "μεγαλύτερο" από εμένα..

1. at the gates - slaughter of the soul

σαν .mp3 τα έχω ακούσει περίπου 1500 φορές μέχρι σήμερα,

χώρια τις φορές στο αμάξι, τις φορές σαν cd..

δεν το έχω βαρεθεί ακόμα, δεν ξέρω τι άλλο πρέπει να κάνω,

μέχρι και στα b-sides οι τύποι ήταν απλά απίστευτοι,

ο ορισμός του "η μπάντα είναι σε φόρμα"..

ο πιο ολοκληρωμένος (death) metal δίσκος που κυκλοφόρησε ποτέ,

δεν περιγράφω άλλο.